ΚΑ' Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας

ΚΑ' Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων
για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

Η ΚΑ' Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας πραγματοποιήθηκε, υπό την αιγίδα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πασης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Πειραιώς, από 2 έως 4.11.2009, με την φιλόξενη φροντίδα του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ και υπό την προεδρία του Σεβ. Μητροπολί- του Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Μελετίου, με θέμα: "Σύγχρονες αιρέσεις - προέλευση, εκδηλώσεις, κατανόησή τους".
Η Συνδιάσκεψη, με σεβασμό προς την θρησκευτική ελευθερία και αφού μελέτησε τα προβλήματα που δημιουργούνται από την δραστηριότητα των νεοφανών αιρέσεων υπογραμμίζει ότι:
Η ύπαρξη πολλών ομολογιών είναι σημείο θλιβερό. Είναι δικαιολογημένη η διοικητική διαίρεση των διαφόρων τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, αλλά δεν δικαιολογείται η αποκοπή από την Μία Εκκλησία μεγάλων ομάδων ανθρώπων και η δημιουργία άλλων "Εκκλησιών" με διαφορετική διδασκαλία και διαφορετική πίστη για τον ΕΝΑ Χριστό.
Σε παλαιότερες εποχές, αυταρχικά πολιτικά καθεστώτα αρνούνταν στους αιρετικούς δικαίωμα ύπαρξης. Σήμερα η ελευθερία συνειδήσεως είναι αδιαφιλονίκητη. Η Εκκλησία, πιστή στον λόγο του Χριστού, αναγνωρίζει το δικαίωμά τους να πιστεύουν ό,τι οι ίδιοι θέλουν. Δεν παύει όμως να διακηρύσσει, ότι η ύπαρξη αιρέσεων είναι ζημία για την Εκκλησία του Χριστού, αφού έχει σαν αποτέλεσμα την απώλεια πολλών για την αιώνια ζωή.
Οι τάχα αποκαλύψεις του Θεού σε διάφορους αιρετικούς πρέπει να αντιμετωπίζονται με πολλή δυσπιστία. Αν προέρχονταν από τον Χριστό θα οδηγούσαν σε αγάπη, ταπείνωση, ειρήνη, νηφαλιότητα και ενότητα πίστεως. Αποκαλύψεις που δεν προέρχονται από τον Χριστό προκαλούν ταραχή, σύγχυση, διχοστασίες και διαιρέσεις.
Αναζητώντας κατά φυσική προδιάθεση ο άνθρωπος τον Θεό, φτιάχνει δικής του επινόησης θρησκείες, που όλες εξελί χθηκαν σε παγανιστικές ειδωλολατρίες. Η Εκκλησία δεν απο τελεί μία ακόμη περίπτωση -καρπό της εκ μέρους του ανθρώ που αναζήτησης του Θεού, δεν είναι μία από τις θρησκείες. Αντίθετα είναι καρπός της εκ μέρους του Θεού αναζήτησης του πλανεμένου. Είναι καρπός ενέργειας του Θεού, Θεία αποκάλυψη και όχι ανθρώπινη ανακάλυψη.
Χρέος όλων των μελών της Εκκλησίας, αλλά προεχόντως και περισσότερο των ποιμένων της (αρχιερέων και ιερέων) είναι η μέριμνα για τους αιρετικούς, να τους καλεί σε ενότητα πίστεως και στην κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Το χρέος της αυτό απαιτεί, ο κάθε ιερέας -καλός ποιμένας- να αναζητεί το πλανηθέν πρόβατο της ποίμνης του με ταπείνωση, με αγάπη και με πολλή προσευχή "πορευόμενος επί τα όρη", δηλαδή μη διστάζοντας να προβή για τον σκοπό αυτό σε κόπους και θυσίες.

Εκ του Γραφείου Τύπου της Ιεράς Συνόδου.

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ

Η Συνδιάσκεψη, με σεβασμό προς την θρησκευτική ελευθερία και αφού μελέτησε τα προβλήματα που δημιουργούνται από την δραστηριότητα των νεοφανών αιρέσεων κατέληξε στα ακόλουθα πορίσματα:

1. Ο Χριστός πριν αναληφθή στον ουρανό μας έδωσε την Μία Εκκλησία Του -να συγκαλεί όλους εις ενότητα σε ένα πνεύμα, σε μία πίστη.
Αφού ένας είναι ο Χριστός και η πίστη σ' Αυτόν πρέπει να είναι μία. Και η Εκκλησία πρέπει έτσι να Τον πιστεύει και να Τον κηρύσσει.

2. Η ύπαρξη πολλών ομολογιών είναι σημείο θλιβερό. Είναι δικαιολογημένη η διοικητική διαίρεση των διαφόρων τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, αλλά δεν δικαιολογείται η αποκοπή από την Μία Εκκλησία μεγάλων ομάδων ανθρώπων και η δημιουργία άλλων "Εκκλησιών" με διαφορετική διδασκαλία και διαφορετική πίστη για τον ΕΝΑ Χριστό.

3. Πολλές τέτοιες χωριστές "εκκλησίες" δημιουργήθηκαν στον σύγχρονο κόσμο από ανησυχία και αγωνία ανθρώπων για μια πιο "σύγχρονη διατύπωση" της πίστης, που δεν είναι επιτυχής. Άλλες πολλές νέες ομολογίες πρόβαλαν από αγανάκτηση ατόμων και συνόλων για την κατάπτωση και εκκοσμίκευση του κλήρου, που όταν μειώνεται ο ζήλος του για την σωτηρία του κόσμου η όταν πλεονάζει στους κόλπους του η αμαρτία -καταντάει εξουσιαστικός και παγερός.

4. Σε παλαιότερες εποχές, αυταρχικά πολιτικά καθεστώτα αρνούνταν στους αιρετικούς δικαίωμα ύπαρξης. Σήμερα η ελευθερία συνειδήσεως είναι αδιαφιλονίκητη. Η Εκκλησία, πιστή στον λόγο του Χριστού, αναγνωρίζει το δικαίωμά τους να πιστεύουν ο,τι οι ίδιοι θέλουν. Δεν παύει όμως να διακηρύσσει, ότι η ύπαρξη αιρέσεων είναι ζημία για την Εκκλησία του Χριστού, αφού έχει σαν αποτέλεσμα την απώλεια πολλών για την αιώνια ζωή.

5. Tό μεγάλο δώρο της ελευθερίας του ανθρώπου θεμελιώνεται στην "κατ' εικόνα Θεού" δημιουργία του. Ο σεβασμός όμως της θρησκευτικής ελευθερίας κατοχυρώνει και το διπλό χρέος των Ορθοδόξων ποιμένων: α) Να κάνουν σαφή διάκριση της κατά τον άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο "χριστιανής τροφής" από την "αλλοτρία βοτάνη" των αιρέσεων. Και β) να αποκαλύπτουν και να καταγγέλλουν τις αθέμιτες διαστρεβλώσεις και παραπλανητικές μεθοδεύσεις των αιρετικών ομάδων.

6. Η προτροπή του όφεως στην Εύα για αυτοθέωση, όπως περιγράφεται στην Γένεση, οδήγησε τον κόσμο στην άρνηση και στην αθεΐα. Συνέπεια της πρόκλησης αυτής είναι η αυτονόμηση του ανθρώπου από τον Θεό και η αποκοπή του από το Σώμα της Εκκλησίας.

7. Αναζητώντας κατά φυσική προδιάθεση ο άνθρωπος τον Θεό, φτιάχνει δικής του επινόησης θρησκείες, που όλες εξελίχθηκαν σε παγανιστικές ειδωλολατρίες. Η Εκκλησία δεν αποτελεί μία ακόμη περίπτωση -καρπό της εκ μέρους του ανθρώπου αναζήτησης του Θεού? δεν είναι μία από τις θρησκείες. Αντίθετα είναι καρπός της εκ μέρους του Θεού αναζήτησης του πλανεμένου. Είναι καρπός ενέργειας του Θεού, Θεία αποκάλυψη και όχι ανθρώπινη ανακάλυψη.

8. Ο Θεός δια του Υιού Του Ιησού Χριστού αναζητεί τον άνθρωπο και θέλει να τον επαναφέρει στην ενότητα της πίστεως και στην κοινωνία μαζί Του? σε μία σχέση αγάπης? σε μία φιλική επικοινωνία "ως ει τις λαλήσει προς τον εαυτού φίλον". Η Εκκλησία ως Σώμα και όργανο του Χριστού για την σωτηρία του κόσμου αντιμετωπίζει την αίρεση σαν ασθένεια που οδηγεί στον θάνατο, σαν ζημία για την αιώνια ζωή.

9. Οι τάχα αποκαλύψεις του Θεού σε διάφορους αιρετικούς πρέπει να αντιμετωπίζονται με πολλή δυσπιστία. Αν προέρχονταν από τον Χριστό θα οδηγούσαν σε αγάπη, ταπείνωση, ειρήνη, νηφαλιότητα και ενότητα πίστεως. Αποκαλύψεις που δεν προέρχονται από τον Χριστό προκαλούν ταραχή, σύγχυση, διχοστασίες και διαιρέσεις.
10. Η Εκκλησία πρέπει να αποφεύγει κάθε δημαγωγική κινδυνολογία και δημιουργία πανικού, να καλλιεργεί υγιή μνήμη και μελέτη των εσχάτων και να υποδεικνύει και να υπενθυμίζει τις εσχατολογικές διαστάσεις τόσο της λατρείας όσο και την σημασία της με συνέπεια υπακοής στις εντολές του Χριστού.

11. Χρέος όλων των μελών της Εκκλησίας, αλλά προεχόντως και περισσότερο των ποιμένων της (αρχιερέων και ιερέων) είναι η μέριμνα για τους αιρετικούς? να τους καλεί σε ενότητα πίστεως και στην κοινωνία του Αγίου Πνεύματος. Το χρέος της αυτό απαιτεί, ο κάθε ιερέας -καλός ποιμένας να αναζητεί το πλανηθέν πρόβατο της ποίμνης του με ταπείνωση, με αγάπη και με πολλή προσευχή "πορευόμενος επί τα όρη", δηλαδή μη διστάζοντας να προβή για τον σκοπό αυτό σε κόπους και θυσίες.

12. Η Συνδιάσκεψή μας προσκαλεί όλους τους αδελφούς ποιμένες και ποιμαινομένους να μη ξεχνούν το χρέος αυτό της αγάπης. Και απευθύνει έκκληση προς τους ποιμένες και πατέρες μας αρχιερείς και ιδίως στην διοικούσα Ιερά Σύνοδο να αναλάβει πολλές σχετικές πρωτοβουλίες και να συντονίζει το έμψυχο δυναμικό της στο μεγάλο αυτό έργο, υποβοηθώντας το με όλα τα υλικά
μέσα που διαθέτει και αξιοποιώντας τα σύγχρονα τεχνολογικά επιτεύγματα (ραδιόφωνο, τηλεόραση, διαδίκτυο, Η/Υ κλπ.).

Ο Πρόεδρος της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων:
Σεβ. Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Μελέτιος.

Οι Εκπρόσωποι των Ορθοδόξων Εκκλησιών:

Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Πατριαρχείου Αλεξανδρείας.

Πατριαρχείου Αντιοχείας.

Πατριαρχείου Ρωσίας.

Πατριαρχείου Σερβίας.

Πατριαρχείου Ρουμανίας.

Πατριαρχείου Βουλγαρίας.

Εκκλησίας της Κύπρου.

Εκκλησίας της Ελλάδος.

Εκκλησίας της Πολωνίας.

Τά παρόντα Πορίσματα της ΚΑ' Συνδιασκέψεως, εγκριθέντα ομοφώνως υπο της ολομελείας, υποβάλλονται ευσεβάστως προς την Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος.