Γ' Σεμινάριο Πίστεως για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας

Γ' Σεμινάριο Πίστεως
για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας.

ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΑΣ
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Από 28/8 έως 2/9/90 πραγματοποιήθηκε στις κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος (Καινούργιο-Λαμίας) το "Γ΄ Σεμινάριο Πίστεως" της Ομάδος εργασίας της "Πανελληνίου Ενώσεως Γονέων δια την προστασία της Οικογενείας και του Άτομου" (Π.Ε.Γ.) με γενικό θέμα:
"Απελευθέρωση από τι, - Γιατί;".
Το σεμινάριο αυτό που πραγματοποιείται σε ετήσια βάση, αποσκοπεί κυρίως:

-στην έρευνα του σκηνικού της παραθρησκείας στη χώρο μας,
-στην σε βάθος μελέτη ενός βασικού προβλήματος η μιας συγκεκριμένης τάσεως του όλου σκηνικού,
-στην κατάρτιση εισηγητών για εκπαιδευτικές εκδηλώσεις σε τοπικό, περιφερειακό και πανελλήνιο επίπεδο,
-στην προσφορά των ορθοδόξων λύσεων, σε αντιπαράθεση με τις παραθρησκευτικές ομάδες,
-στην οικοδομή των μελών της Ομάδος Εργασίας,
-στον συντονισμό του όλου έργου και στην ανάπτυξη αδελφικού συνδέσμου μεταξύ των μελών της Ομάδος Εργασίας.

Ύστερα από ειδικές εισηγήσεις και διεξοδικές συζητήσεις κατά επιτροπές και στην ολομέλεια, συνετάγει το ακόλουθο κείμενο;

α)Το ελλαδικό σκηνικό της παραθρησκείας.

Οι αιρέσεις και ο! παραθρησκευτικές οργανώσεις αλωνίζουν κυριολεκτικό την Ελλάδα.
Στην Αθήνα και σε όλες τις μεγάλες πόλεις δρουν ανενόχλητο ομάδες και μεμονωμένο άτομο, χρησιμοποιώντας μάλιστα για τον προσηλυτισμό τους επίσημες κρατικές και δημοτικές αίθουσες και τους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, ακόμη και εγκαταστάσεις νεανικών κινημάτων, όπως τις εγκαταστάσεις του Σ.Ε.Ο. στη Βάρη. Υπάρχει μια ανεξήγητο εύκολη πρόσβαση (κυρίως των παραθρησκευτικών οργανώσεων) σε όλα το μέσα μαζικής ενημερώσεως. Στα πραγματοποιούμενα σεμινάριά τους βρίσκουν υποστήριξη, κάλυψη και προβολή από τις κατά τόπους δημόσιες και δημοτικές κυρίως αρχές.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η γκουρουϊστική οργάνωση (Μπράχμα Κουμάρις που κατόρθωσε να παγιδεύσει το Πανεπιστήμιο, το Υπουργείο Πολιτισμού και τον ίδιο τον Υπουργό Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων και να πραγματοποιήσει "Συμπόσιο" με, θέμα "Επιστήμη, τεχνολογία και περιβάλλον" (Ιανουάριος 1990) στο κτίριο του παλαιού Πανεπιστημίου, στην Πλάκα.

Συνήγοροι του επικίνδυνου αυτού φαινομένου, της προβολής των οργανώσεων αυτών, εμφανίζονται πανεπιστημιακοί, επιστημονικοί και πνευματικοί παράγοντες της χώρος μας, οι οποίοι με άρθρα η γνωματεύσεις τους "περνούν" στο κοινό θέσεις και απόψεις των αιρέσεων και των ποικιλώνυμων οργανώσεων. Δημοσιεύθηκε π.χ. άρθρο - γνωμάτευση καθηγητού του Εκκλησιαστικού Δικαίου της Νομικής Σχολής, ο οποίος χαρακτηρίζει όλες συλλήβδην τις ομάδες και αιρέσεις -ξεπερνούν τις 500- ως θρησκευτικές μειονότητες, ακόμη και εκείνες που το Ευρωκοινοβούλιο χαρακτήρισε καταστροφικές γιο την ανθρώπινη προσωπικότητα και γι' αυτό κάλεσε τις χώρες-μέλη σε από κοινού αντιμετώπισή τους (Ψήφισμα 1984). Ο κ. καθηγητής ζητεί ανάλογη αναθεώρηση και προσαρμογή των σχετικών νόμων περί προσηλυτισμού.

Επίσης συγκροτούνται ομάδες "υποστήριξης" των αιρέσεων και παραθρησκειών, όπως π. χ, η ομάδα "S.O.S. ρατσισμός", η οποία στους στόχους της περιλαμβάνει αγώνες για πλήρη νομοθετική ελευθερία οπαδών θρησκευτικών και άλλων ομάδων. Στην γενική αυτή τάση "υποστήριξης" εμπλέκεται συχνά και η "Διεθνής Αμνηστία" που προφανώς συχνά παγιδεύεται οπό τις οργανώσεις αυτές. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι πολλές παραθρησκευτικές οργανώσεις είναι παγκόσμιες με αυστηρή ιεραρχική δομή, ειδική "υπηρεσία ασφαλείας" που ασχολείται συστηματικά με κάθε άτομο η ομάδα που ασκεί κριτική η αποτελεί εμπόδιο στην πραγματοποίηση των σκοπών τους. Η "υπηρεσία ασφαλείας" χρησιμοποιεί τα τελειότερα μέσα κατασκοπίας, χωρίς ηθικές αναστολές, για την αποτελεσματική εξουδετέρωση κάθε κινδύνου. Ακόμη και θεολόγοι καθηγητές έπεσαν θύματα μιας τέτοιος προπαγάνδας.

Προφανώς, στόχος αυτών των θέσεων είναι η αποδυνάμωση του Συντάγματος οπό τα σχετικά άρθρα που κατοχυρώνουν την θρησκευτική ελευθερία των Ελλήνων έναντι της βάναυσης παραβιάσεως της θρησκευτικής συνειδήσεως οπό μέρους τέτοιων ομάδων.

Σε Συντάγματα άλλων χωρών, υπάρχει νομοθετική κάλυψη σχετική με την προστασία της "θρησκευτικής ειρήνης" των πολιτών ενώ στη χωρά μας κάθε αναφορά στην κατοχύρωση του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας της πλειοψηφίας από βίαιη επέμβαση στη θρησκευτική συνείδηση εκ μέρους της παραθρησκείας, θεωρείται μισαλλοδοξία.

"Δούρειο ίππο" της παραθρησκείας αποτελεί και γνωστή "οικολογική κίνηση" η οποία φιλοξενεί στα προγράμματα του ραδιοφωνικού της σταθμού, σε πολύωρες εκπομπές, οργανώσεις όπως η Αρμονική Ζωή, η Νέα Ακρόπολις, η Σαηεντόλοτζυ, η Γνωστική Ανθρωπολογία κ. α. Οι οργανώσεις αυτές εκπέμπουν και διαφημίζουν ινδουιστικές δοξασίες, μηνύματα της "Νέας Εποχής" κλπ. και κατ' αυτό τον τρόπο παγιδεύονται ανύποπτοι ακροατές σε ξένα δόγματα και κοσμοθεωρίες. Καταγγέλλεται ακόμη πως δίδονται από ραδιοφώνου συμβουλές σε ακροατές που τηλεφωνούν και αναφέρουν το πρόβλημά τους, από ανειδίκευτους γκουρού η "δασκάλους", που στηρίζονται αποκλειστικά και μόνο στις παραθρησκευτικές τους δοξασίες, ενάντια σε συγκεκριμένες ιατρικές γνωματεύσεις και θεραπευτική αγωγή, ακόμη και αν πρόκειται για σοβαρότατα προβλήματα υγείας, που απαιτούν άμεση κλινική βοήθεια. Έτσι απειλείται και αυτή η ζωή ανύποπτων πολιτών. Μία "θρησκεία" που απειλεί τη ζωή ενός ανθρώπου λογίζεται καταστροφική και η πολιτεία είναι υποχρεωμένη από το Σύνταγμα να προστατεύσει τους πολίτες της και όχι να κατοχυρώσει την ελεύθερη δραστηριότητα τέτοιων καταστροφικών ομάδων.

Μπροστά στην κατάσταση αυτή, για την άμυνα των πιστών και του ανύποπτου κοινού γενικότερα, απαιτείται η δραστήρια κινητοποίηση της πολιτείας και της Εκκλησίας με την προσωπική συμμετοχή του κάθε πολίτη ξεχωριστά.

Την ειδική επιτροπή που ασχολήθηκε με το πρόβλημα στα πλαίσια του Σεμιναρίου Πίστεως απασχόλησαν οι οργανώσεις:

α)Αρμονική Ζωή, β)Ινστιτούτο Παραψυχολογίας Αθηνών, γ)Παραψυχοκοινωνιολογική εταιρία, δ)Διεθνές Πανεπιστήμιο Μπράχμα Κουμάρις, ε)Ενωτική Εκκλησία του Σ. Μ. Μουν, στ)Κέντρο Προγραμματισμού Ζωής, ζ)Πανελλήνιο Κέντρο Γνωστικών Σπουδών, η)Self Realisation Fellowship του Παραμαχάμσα Γιογκανάντα, θ)Silva Mind Control κ. ά. που συνιστούν το σκηνικό της παραθρησκείας στην Ελλάδα.

Τονίστηκε ότι σε πολλές οργανώσεις γίνεται ευρύτατη χρήση του σεξ για προσηλυτισμό και για τον έλεγχο της προσωπικής ζωής των οπαδών.
Αναφέρθηκαν περιπτώσεις ομαδικών οργίων (group sex), βιασμών, ομοφυλοφιλίας και αιμομιξίας που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες οργανώσεις σαν αναπόσπαστο μέρος της διαδικασίας "προγραμματισμού" των μελών. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις αναφέρθηκαν στις οργανώσεις: α)"Παιδιά του θεού", β)"Ναός του Λάου", γ)κίνηση του Μπαγκβάν Ραζνίς κ. ά.

Ακόμη αναφέρθηκαν περιπτώσεις σεξουαλικής στέρησης με στόχο τη χειραγωγία των οπαδών, στην "Ενωτική Εκκλησία" του Σαν Μυούνκ Μουν και περιπτώσεις "τελετουργικού σεξ", Τάντρα Γιόγκα σε πολλές ομάδες (Πανελλήνιο Κέντρο Γνωστικών Σπουδών κ. ά.).

Αναφορικά με το πρόβλημα που δημιουργείται από την εγκατάσταση του στρατηγείου των "Μαρτύρων του Ιεχωβά" στον Ελαιώνα Θηβών, Αναφέρθηκε ότι δεν ξεπουλιέται η Ελληνική γη μονό στην εταιρία του Μπρούκλιν. Πολλές παραθρησκευτικές οργανώσεις αγοράζουν χιλιάδες στρέμματα ελληνικής γης για να εγκαταστήσουν βάσεις προσηλυτισμού και εκπαιδεύσεως των οπαδών τους.

Συγκεκριμένα αναφέρονται:

1)Η οργάνωση Αρμονική Ζωή του Ρ. Νάτζεμυ με το κτήμα "Μυρινούντα" στο Πόρτο Ράφτη.

2)Η οργάνωση Υγεία - Οικολογία του Κ. Παπανικόλα στην Παλλήνη.

3)Το Κέντρο Θιβετανικών Σπουδών και διαλογισμού στο Μαύρο Βουνό Κορίνθιας.

4)Ο Όμιλος Μελετών στην Ψάθα Μεγάρων.

5)Καταγγέλθηκε ότι η οργάνωση του λογιζόμενου "μεσσία" Παναγιώτη Τουλάτου διαπραγματεύεται την εγκατάσταση κοινοβίου στη Λακωνία σε τεράστια έκταση, που προσφέρεται από οπαδό της οργάνωσης.

6)Η οργάνωση Σατυανάντασραμ στην Παιανία και πολλές άλλες.

Τονίστηκε τέλος η προσπάθεια που καταβάλλεται από ορισμένες παραθρησκευτικές ομάδες στη χώρα μας να εμφανισθούν σαν ορθόδοξες Χριστιανικές κινήσεις. Στην προσπάθειά τους αυτή επικαλούνται διασυνδέσεις με εξέχουσες προσωπικότητες της Εκκλησίας μας.

Μερικές από τις οργανώσεις αυτές είναι η γκουρουϊστική οργάνωση "Αρμονική Ζωή", η αποκρυφιστική ομάδα του Παναγιώτη Τουλάτου, το "Κέντρο Προγραμματισμού Ζωής" του Θεοφάνη Μπούκα, το "Καφέ Σχολειό" του Κώστα Φωτεινού, η κίνηση "Εσωτερικός Χριστιανισμός" του Διονύση Δώριζα κ. ά.

Καταγγέλθηκε ότι, δυστυχώς, ακαδημαϊκοί δάσκαλοι, ακόμη και θεολόγοι, συνεργάζονται με τη φρικτή οργάνωση του-Σαν Μυούνκ Μουν και παρασύρουν ορθόδοξες Εκκλησίες σε απαράδεκτες φιλοφρονήσεις, ακόμη και στην οργάνωση κοινών συνεδρίων, όπως συνέβη πρόσφατα σε ορθόδοξη χώρα του άλλοτε Ανατολικού Συνασπισμού.

β)"Αυτοπραγμάτωση" ή εν Χριστώ σωτηρία;

Οι παραθρησκευτικές ομάδες που υπογραμμίζουν τη "θετική σκέψη" και οι νεοπροτεσταντικές ομάδες της λεγομένης "θετικής ομολογίας", που τονίζουν τη "θετική πιεστή", υπόσχονται τον επίγειο παράδεισο και την εξάλειψη των αρνητικών καταστάσεων της ζωής και όλων των ανθρώπινων ατελειών μέσω της αυτοπραγμάτωσης, δηλαδή της ανακάλυψης του θεού που "υπάρχει κρυμμένος μέσα μας".

Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για μια ολοκληρωτική εμβύθιση στην εμπάθεια που προκαλείται από την ψευδαίσθηση της "παντοδυναμίας" που αποκτά ο άνθρωπος που προσπαθεί να θεοθεί μόνος του. Αυτό δημιουργεί αποξένωση του ατόμου από το κοινωνικό σύνολο, τον εγκλωβισμό του σε μια κάστα δήθεν προνομιούχων και την επιθετικότητα εναντίον όλων των άλλων που θεωρούνται πνευματικά υπανάπτυκτοι. Πρόκειται για μια κατάσταση κοινωνικού θανάτου του ατόμου αφού η ένταξή του στην ευρύτερη κοινωνία αντικαθίσταται πλήρως από την υποταγή του στα κελεύσματα της παραθρησκευτικής ομάδας και του αρχηγού της.

Καλλιεργείται έτσι μια νοοτροπία απολυταρχικού συγκεντρωτισμού που καθαγιάζεται δήθεν στο όνομα του Θεού και της σωτηρίας των ανθρώπων.
Έτσι ο πνευματικός ποιμένας και καθοδηγητής αντικαθίσταται από τον "πνευματικό" αρχηγό που άμεσα ή έμμεσα ασκεί ολοκληρωτική εξουσία πάνω στους οπαδούς του. Μ' αυτό τον τρόπο επιχειρείται η δημιουργία ενός νέου άνθρωπου, του άνθρωπου της δύναμης, χωρίς ηθικές αναστολές. Η νέα ηθική είναι η ηθική του "όλα επιτρέπονται" και μάλιστα εν ονόματι του Θεού.

Από την άλλη μεριά έχουμε τον άνθρωπο της αγάπης, τον άνθρωπο - πρόσωπο, που δημιουργεί σχέσεις αγάπης με τον Θεό Πατέρα, που είναι έξω από αυτόν κατά την ουσία και με όλους τους άλλους ανθρώπους, που προσβλέπει στον παράδεισο της Καινής Κτήσεως που θα είναι έργο του Θεού και όχι του ανθρώπου που θέλει να απελευθερωθεί από τα πάθη (και όχι οπωσδήποτε από τις ατέλειες ή τις αδυναμίες) από την αμαρτία και τον θάνατο. Που με ταπείνωση ζήτα από τον Θεό Πατέρα να του παράσχει τη χάρη Του με πλήρη επίγνωση αμαρτωλότητας και με ταπείνωση. Ο χριστιανός πνευματικός ποιμήν ασκεί έργο διακονίας και όχι τυραννίας. Τέλος η ηθική του χριστιανού είναι η ηθική της θυσίας και όχι της επιβολής.

Το πρόβλημα που δημιουργείται από την πίστη στην αυτοεξέλιξη, είναι κοινό για όλες τις θρησκείες, που δέχονται ότι ο Θεός είναι έξω από τον άνθρωπο. Έτσι οι παραθρησκευτικές αυτές οργανώσεις απειλούν όλες τις γνωστές θρησκείες και ολόκληρο το Δυτικό πολιτισμό, που στηρίζεται στη χριστιανική αντίληψη για την εικόνα του ανθρώπου.

Η θεωρία ότι όλες οι θρησκείες οδηγούν στον ίδιο σκοπό, ότι δήθεν είναι διαφορετικοί δρόμοι που οδηγούν στον ένα και τον αυτό Θεό είναι δόλια εφεύρεση της παραθρησκείας που στοχεύει στην κατάργηση των ορίων που διαχωρίζουν τις θρησκείες, ώστε σε πρώτη φάση να θεωρηθεί και η παραθρησκεία της αυτοεξέλιξης ως μία ακόμη θρησκεία, δίπλα στις άλλες, με ίσα δικαιώματα με τις άλλες.

Για να το πετύχουν αυτό οι παραθρησκευτικές οργανώσεις, νοθεύουν βάναυσα όσο και ύπουλα τις θεμελιώδεις αρχές της χριστιανικής πίστεως, προσδίδοντάς τους το αντίστροφο περιεχόμενο. Δεν πρόκειται απλώς για παρερμηνεία, αλλά για εσκεμμένη αντιστροφή.

Αυτή η εκ δολίας προαιρέσεως εξαπάτηση των πιστών συνιστά και νομικό πρόβλημα γιατί δυναμιτίζει τα θεμέλια και τις βασικές αρχές του όλου κοινωνικοπολιτικού μας συστήματος και των εγκαθιδρυμένων ηθικών άξιων.

Νομικό πρόβλημα τίθεται επίσης και -με την αλλοίωση της προσωπικότητας των οπαδών της παραθρησκείας, καθώς και από τις καταστροφικές συνέπειες, οικογενειακές, οικονομικές κ.λπ. των πρώην θυμάτων.

Η εκ δολίας προαιρέσεως εξαπάτηση και η συνεπαγόμενη αλλοίωση της προσωπικότητας θα πρέπει να καθιερωθούν από τη νομοθεσία μας ως ιδιώνυμο αδίκημα, ώστε να υπάρχει δυνατότητα αυτεπάγγελτης δίωξης των υπευθύνων.

Απαιτείται ενημέρωση κυρίως κληρικών, γονέων και διδασκόντων. Το βιβλίο της Β΄ Λυκείου για την παραθρησκεία είναι ένα πρώτο θετικό βήμα που θα πρέπει να επεκταθεί και στις άλλες τάξεις Λυκείου και Γυμνασίου, ει δυνατόν και στο δημοτικό. Όμως πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην επιλογή των θεμάτων και στην αντικειμενική ενημέρωση των παιδιών με βάση τα εσωτερικά κείμενα των εν λόγω ομάδων και όχι με βάση το υλικό που διοχετεύουν οι οργανώσεις αυτές για εξωτερική προπαγάνδα.

Αλλά χρειάζεται και ενημέρωση του ευρύτερου κοινού πάνω σε δύο κυρίως σημεία:

1)Το γεγονός ότι οι περισσότερες παραθρησκευτικές ομάδες εμφανίζονται με μανδύα μη θρησκευτικό. Ονομάζονται όμιλοι, ομάδες, σωματεία, κέντρα, σχολές κ.λπ. και νομότυπα καλύπτονται ως σωματεία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που δικαιούνται όμως να εισπράττουν χρηματικά ποσά επί αποδείξει για την κάλυψη των λειτουργικών τους εξόδων.

2)Είναι ασυμβίβαστη η ιδιότητα του χριστιανού σε κάθε είδους τεχνικές βελτίωσης του ατόμου: βελτίωση μνήμης, νοημοσύνης, παράταση νεότητας, θαυματουργικές ιατρικές θεραπείες κ.λπ.

Στα πλαίσια του "Γ' Σεμιναρίου Πίστεως" η Π.Ε.Γ. έθεσε σε κυκλοφορία το υπ' αριθ. 2 τεύχος της σειράς φυλλαδίων "Φιλανθρωπία Χρίστου", που με τίτλο "Καταστροφικές λατρείες", περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και τα σημεία: "Μέθοδοι προσηλυτισμού", "Συνέπειες", "Σκοποί"", "βοήθεια - αυτοβοήθεια".

Η θέση της Ορθοδοξίας.

Μεταξύ των πορισμάτων στα οποία κατέληξε η ειδική Επιτροπή, που συζήτησε το θέμα: "Ελευθερία του ανθρώπου και της όλης κτίσης από τα πάθη και τη δουλεία της φθοράς", είναι:

1. Η αυτονόμηση του ανθρώπου από τον Θεό έχει ως συνέπεια όχι την ελευθερία του, αλλά την υποδούλωση του στα πάθη. Αυτή η υποδούλωση αχρειώνει την θεοείδεια της βουλήσεώς του, δηλαδή το ΑΥΤΕΞΟΥΣΙΟ που του δόθηκε από τον φύσει ελεύθερο Θεό. Η απελευθέρωση του ανθρώπου από τα πάθη έγινε δυνατή δια της ενανθρωπήσεως του Θεού. Ο Θεός Λόγος (ένα συγκεκριμένο πρόσωπο και όχι κάποια συγκεχυμένη υπερσυνειδητότητα), εξ αγάπης προς τον άνθρωπο -και εν ελευθερία- προσέλαβε την ανθρώπινη φύση ακεραία και δια του Πάθους του Σταυρού και της Αναστάσεως την εθεράπευσε και την αποκατέστησε στον θεοείδειά της. Έπαθε ο ίδιος εκούσια για να χαρίσει στον άνθρωπο την δυνατότητα της απάθειας.

2. Αυτή η χάρις του Θεού (η οποία είναι μεθεκτή από τον άνθρωπο) διακρίνεται από την ουσία του Θεού (που είναι αμέθεκτη). Ο άνθρωπος δεν μετέχει της ουσίας του Θεού. Δεν είναι ούτε απορροή ούτε έκχυση ούτε τμήμα της Θείας ουσίας. Μπορεί να μετέχει μονό των ΑΚΤΙΣΤΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ του Θεού, που προέρχονται από τη θεία ουσία και αποτελούν πραγματική θεο-κοινωνία.

3. Η απελευθέρωση από τα πάθη αρχίζει από τη θεραπεία του λογιστικού μέρους της ψυχής (του νου), ο οποίος αποτελεί και τον κυβερνήτη των αλόγων μερών, δηλαδή, θυμικού - βουλητικού και επιθυμητικού. Έτσι ο νους αποκαθίσταται στην ηγεμονική του θέση και επαναφέρει τα αλόγα μέρη (θυμό - βούληση, επιθυμία) στην κατά φύση λειτουργία τους.

4. Ο Θεός καλεί τον άνθρωπο σε υπακοή πίστεως και η ελεύθερη αποδοχή αυτής της κλήσεως είναι και η αρχή της εν Χριστώ ελευθερίας μας. Στη συνέχεια απαιτείται η σωματική άσκηση. και το ταπεινό φρόνημα για να παραμείνει ανοικτή η θύρα του ελέους και της χάριτος του Θεού, που είναι απαραίτητη για να φθάσουμε στην ελευθερία της δόξης των τέκνων του Θεού.

5. Η απελευθέρωση από τα πάθη δεν έχει καμία σχέση με απελευθέρωση δήθεν απεριορίστων δυνάμεων που φυσικώς ενυπάρχουν στην ψυχή. Ούτε επιτυγχάνεται με την εφαρμογή Απολυτοποιημένων τεχνικών, που τελικά νεκρώνουν, εξουδετερώνουν και διαλύουν την ανθρώπινη προσωπικότητα.

6. Η απελευθέρωση από τα πάθη δεν αποτελεί ατομιστικού χαρακτήρα προσπάθεια που ενισχύει τον εγωισμό και την αυτάρκεια. Αλλά συντελείται μέσα στην Εκκλησία, που είναι, ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΡΟΣΩΠΩΝ, εν αγάπη και ελευθερία.

7. Η απελευθέρωση από τα πάθη έχει ως συνέπεια την απελευθέρωσή μας από τους καρπούς της πτώσεως, δηλαδή από τη φθορά και τον θάνατο. Μετέχοντας ελεύθερα στο πάθος του Χρίστου, μετέχουμε και στην Ανάσταση Του στη νίκη Του κατά του θανάτου. Η απελευθέρωση από τα πάθη συνεπάγεται την απελευθέρωση της κτίσεως από τη φθορά, καθότι η κτίσις συνυπετάγη "ουχ εκούσα, αλλά δια τον υποτάξαντα".

Στο "Γ΄ Σεμινάριο Πίστεως" ελήφθησαν αποφάσεις για βασικά θέματα του ετήσιου προγράμματος δραστηριοτήτων της Ομάδος σε τοπικό, περιφερειακό και πανελλήνιο επίπεδο. Τα θέματα αυτά αναφέρονται.

-στη συστηματοποίηση των προγραμμάτων αυτών,

-στην επέκταση των εκδηλώσεων,

-στη στρατηγική της όλης εργασίας.

Το "Γ' Σεμινάριο Πίστεως" της "Ομάδος Εργασίας" της Π.Ε.Γ., οργανώθηκε με τη συνεργασία του Γραφείου της Συνοδικής Επιτροπής επί των Αιρέσεων, της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και των Ιερών Μητροπόλεων Φθιώτιδος, Νεαπόλεως - Σταυρουπόλεως και Νικοπόλεως.

Επίτιμος Πρόεδρος του Συνεδρίου ήταν ο Σεβ. Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Δαμασκηνός, ο οποίος και φιλοξένησε το Σεμινάριο.

Κατά την επίσημη έναρξη των εργασιών παρευρέθησαν και προσεφώνησαν τα μέλη της "Ομάδος 'Εργασίας", οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες:
Θηβών κ. Ιερώνυμος και Καρπενησίου κ. Νικόλαος.

Υπεύθυνος προγράμματος: π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος.
Συντονιστής: π. Κυριακός Τσουρός.

Βασικοί εισηγητές ήσαν: ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος (Αυτογνωσία, αυτοεξέλιξη, σωτήρια.), ο π. Ιωάννης Σκιαδαρέσης (Απελευθέρωση της κτήσεως - Καινή κτίση), ο π. Βαρνάβας Λαμπρόπουλος (Απελευθέρωση από τα πάθη), ο κ. Νίκος Βαμβουκάκης (S.R.F. η ψυχολατρεία του Γιογκανάντα), η κ. Ναυσικά Γαβαλά (Παραθρησκεία και σεξ), ο κ. Αθανάσιος Νεοφώτιστος (Το ελλαδικό σκηνικό της παραθρησκείας) και ο κ. Γιάννης Μηλιώνης (Νεογνωστικισμός στον ελλαδικό χώρο).

Για το Γ' Σεμινάριο Πίστεως

Ό υπεύθυνος προγράμματος.
π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος.
Δρ. Θεολογ. Δρ. Φιλοσοφ.

Το Προεδρείο των Επιτροπών.
π. Βαρνάβας Λαμπρόπουλος.
Αθανάσιος Νεοφώτιστος.
Νικόλαος Βαμβουκάκης.
Ιωάννης Μηλιώνης.