02/06 Φω­τί­ου Πα­τριά­ρχου K­ων/πό­λε­ως 893 Κα­τά Εἰ­κο­νο­μά­χων καί Λα­τί­νων... (6 Φεβρουαρίου)

6 Φεβρουαρίου

Με­θέ­ορ­τα Ὑ­πα­παν­τῆς

Φω­τί­ου Πα­τριά­ρχου K­ων/πό­λε­ως 893  Κα­τά Εἰ­κο­νο­μά­χων καί Λα­τί­νων

B­ου­κό­λου Ἐ­πι­σκό­που Σμύρ­νης 1ος

Ἰ­α­κώ­βου τοῦ Ἀ­σκη­τοῦ 460  κα­τά Μαρ­κι­ω­νι­σμοῦ

 Ἀ­μάν­δου­Ἐ­πι­σκό­που Μά­α­στρι­χτ 675  Κα­τά Μο­νο­θε­λη­τι­σμοῦ

Α΄ Ἰ­ω. γ΄ 9-22 • Μαρκ. ιδ΄ 10-42

Ὁ Μέ­γας Φώ­τιος (891) Πα­τριά­ρχης Κων/πό­λε­ως δι­ε­ξή­γα­γε με­γά­λους καί ἐ­πι­τυ­χεῖς ἀ­γῶ­νες ὑ­πέρ τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου πί­στε­ως ἐ­ναν­τί­ον τῶν Μα­νι­χαί­ων, τῶν Εἰ­κο­νο­μά­χων καί ἄλ­λων αἱ­ρε­τι­κῶν καί ἐ­πα­νέ­φε­ρε στούς κόλ­πους τῆς Κα­θο­λι­κῆς Ὀρ­θο­δό­ξου Ἐκ­κλη­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ πολ­λούς ἀ­πό αὐ­τούς. Τό θε­ο­λο­γι­κό του ἔρ­γο δι­καί­ω­νε τούς ἀ­γῶ­νες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, βε­βαί­ω­νε τήν Ὀρ­θό­δο­ξη πί­στη καί ἐ­νέ­πνε­ε τήν Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή συ­νεί­δη­ση γι­ά τήν συ­νε­χῆ ἐ­γρή­γορ­ση τοῦ ὅ­λου ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοῦ Σώ­μα­τος. Ὑ­πό τήν ἔν­νοι­α αὐ­τή ἡ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κή συ­νεί­δη­ση δι­έ­κρι­νε στό πρό­σω­πό του τόν ὑ­πέρ­μα­χο τῆς Ὀρ­θο­δό­ξου πί­στε­ως καί τόν ἐκ­φρα­στή τοῦ αὐ­θεν­τι­κοῦ φρο­νή­μα­τος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας.

Ἀ­γω­νι­ζό­με­νος ὁ Ἅ­γιος Φώ­τιος ὑ­πέρ «τῆς πί­στε­ως ἡ­μῶν τῶν Χρι­στια­νῶν…, τῆς ἀ­χράν­του καί εἰ­λι­κρι­νοῦς λα­τρεί­ας, καί τῶν πε­ρί αὐ­τήν μυ­στη­ρί­ων», στήν ἐγ­κύ­κλιο ἐ­πι­στο­λή του τό 867, πού ἀ­πευ­θυ­νό­ταν πρός τούς κα­τά Ἀ­να­το­λάς Ἐ­πι­σκό­πους καί Πα­τριά­ρχες, στρέ­φε­ται στήν κα­τα­πο­λέ­μη­ση, «πά­σης αἱ­ρέ­σε­ως», πού ἀ­πο­τε­λεῖ τήν ἑ­νό­τη­τα καί τήν ἀ­κε­ραι­ό­τη­τα τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας καί συγ­χρό­νως κα­λεῖ ὅ­λους νά εἶ­ναι ἄ­γρυ­πνοι ἐ­ναν­τί­ον κά­θε δυ­σσέ­βειας. Ἐ­πί τῆς βά­σε­ως αὐ­τῆς ἀν­τέ­κρου­σε ὄ­χι μό­νο τούς εἰ­κο­νο­μά­χους ἀλ­λά καί τίς πα­πι­κές ἀ­ξι­ώ­σεις καί τό γερ­μα­νο­φραγ­κι­κό δόγ­μα τοῦ f­i­l­i­o­q­ue, τό ὁ­ποῖ­ο δι­α­σα­λεύ­ει τήν κοι­νω­νί­α τῶν ἁ­γι­ο­πνευ­μα­τι­κῶν προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων καί ἐ­νερ­γει­ῶν καί δέν ἔ­χει θέ­ση μέ­σα στήν κοι­νω­νί­α τοῦ Σώ­μα­τος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας καί τῆς κοι­νό­τη­τος τῶν ἀ­δελ­φῶν.

Ἡ Σύ­νο­δος, ἡ ὁ­ποί­α συ­νῆλ­θε τόν Ἰ­ού­λιο τοῦ 867 στήν Κων/πο­λη, κα­θαί­ρε­σε τόν Πά­πα Νι­κό­λα­ο γι­ά τίς ἀν­τι­κα­νο­νι­κές του ἐ­νέρ­γει­ες, ἐ­νῶ ἀ­πο­δο­κί­μα­σε τή δι­δα­σκα­λί­α τοῦ f­i­l­i­o­q­ue καί τά ρω­μα­ϊ­κά ἔ­θι­μα. Δυ­στυ­χῶς ὁ Βα­σί­λει­ος Α΄ ὁ Μα­κε­δών ἐκ­θρό­νι­σε καί ἐ­ξό­ρι­σε τόν Ἅ­γιο. Τό 877 ὕ­στε­ρα ἀ­πό 10 χρό­νια ἀ­πο­κα­τε­στά­θη­κε. Ἀλ­λά καί πά­λι τό 886 ἀ­ναγ­κά­σθη­κε νά πα­ραι­τη­θεῖ ἀ­πό τόν δι­α­δε­χθέν­τα τόν αὐ­το­κρά­το­ρα Βα­σί­λει­ο δευ­τε­ρό­το­κο υἱ­ό τοῦ Λέ­ον­τα ΣΤ΄ τόν Σο­φό. Ὁ Ἅ­γιος Φώ­τιος κοι­μή­θη­κε ὁ­σί­ως τό ἔ­τος 891 ἐ­ξό­ρι­στος στήν ἱ­ε­ρά Μο­νή τῶν Ἀρ­με­νια­νῶν, ὅ­πως ἄλ­λο­τε ὁ θεῖ­ος καί ἱ­ε­ρός Χρυ­σό­στο­μος στά Κό­μα­να τοῦ Πόν­του.

Ὁ Ἅ­γιος Ἄ­μαν­δος (680) Ἐ­πί­σκο­πος Μά­α­στρι­χτ μέ τήν εὐ­λο­γί­α τοῦ Ἁ­γί­ου Μαρ­τί­νου, Πά­πα Ρώ­μης, συ­νε­κά­λε­σε το­πι­κές Συ­νό­δους κα­τά τῆς αἱ­ρέ­σε­ως τοῦ Μο­νο­θε­λη­τι­σμοῦ.