ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΖΩΗ (ΛΟΓΟΙ Δ')
Με τον παρόντα τόμο συνεχίζουμε την δημοσίευση των λόγων του μακαριστού Γέροντος Παϊσίου με θέματα για την οικογένεια και για τις δοκιμασίες που υφίσταται ο άνθρωπος εξ αιτίας της κρίσεως του θεσμού της οικογένειας στην εποχή μας. Ο Γέροντας έλεγε ότι τα περισσότερα από τα γράμματα που λάμβανε προέρχονταν από ανθρώπους με οικογενειακά προβλήματα. Απέδιδε δε τα προβλήματα αυτά στην απομάκρυνση των ανθρώπων από τον Θεό και στην φιλαυτία τους. «Παλιά, έλεγε, η ζωή ήταν πιο ήρεμη και οι άνθρωποι έκαναν υπομονή. Σήμερα όλοι είναι τσακμάκια. Έναν λόγο δεν σηκώνουν. Και ύστερα αυτόματο διαζύγιο». Ο Γέροντας από πολύ νωρίς τοποθετήθηκε ενεργώς μέσα στην μεγάλη οικογένεια της Εκκλησίας και αισθανόταν ότι δεν ανήκε πλέον στη μικρή οικογένειά του. Απέκτησε θεϊκή αγάπη και έγινε παιδί του Θεού. Γι’ αυτό ένιωθε όλους τους ανθρώπους αδέλφια του και αγαπούσε τον καθέναν «εν σπλάχνοις Ιησού Χριστού» (Φιλ. 1, 8). «Όταν βλέπω κάποιον ηλικιωμένον, μας έλεγε, λέω ότι αυτός είναι πατέρας μου. Όταν βλέπω κάποια γιαγιά, λέω ότι αυτή είναι μητέρα μου. Όταν δω μικρό παιδί, το βλέπω σαν ανηψάκι μου. Όλους τους αγαπώ. Άλλους τους χαίρομαι, άλλους τους πονώ. Ξέρεις τι είναι αυτό;». Αλλά και γινόταν για τον καθέναν, ανάλογα με την περίπτωση, παιδί, αδελφός, πατέρας, παππούς. Και η ειλικρινής αυτή αγάπη βοηθούσε όποιον τον πλησίαζε να υποστή την καλή αλλοίωση, να δεχθή τον λόγο του Θεού και να ζήση σύμφωνα με αυτόν. Ως μέλος του σώματος του Χριστού, όχι μόνον προσευχόταν με πόνο για όσους αντιμετώπιζαν προβλήματα μέσα στην οικογένεια, αλλά βοηθούσε και με τον λόγο του, όταν του το ζητούσαν, ακόμη και στα πιο ειδικά θέματα της οικογενειακής ζωής, αν και εκείνος ζούσε ως ασκητής. Έχοντας δοκιμασθή ο ίδιος στα «πυρά των πειρασμών» και στο καμίνι της αρρώστιας, η οποία με διάφορες μορφές τον επισκέφθηκε από το 1947 ως το 1994 που κοιμήθηκε, συνέπασχε με κάθε πονεμένο και προσευχόταν με πόνο για τους αρρώστους.
Συγγραφέας: Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης, Εκδόσεις: Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» – Βασιλικά Θεσσαλονίκης, 2003, Σελίδες 310.
-
Εμφανίσεις: 20
Η ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΩΝ ΕΝΤΟΛΩΝ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΑΠΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙ ΤΗ Θ. ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΦΕΡΝΕΙ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ
Πρωτ. Θεόδωρος Ζήσης
1. Ὅπως ζοῦμε, θὰ κληρονομήσουμε τὴν αἰώνια ζωή;
Ἀκούσαμε προηγουμένως στὴν Εὐαγγελικὴ περικοπὴ (Λουκᾶ 18, 18-27) τὸ περιστατικὸ γιὰ ἕνα ἄρχοντα πλούσιο, νέο ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος, ἐνάρετος ὢν καὶ ἔχων ἀμφιβολία περί τοῦ ἂν οἱ ἀρετὲς τὶς ὁποῖες εἶχε ἐκ τῆς νεότητός του θὰ τὸν ὁδηγοῦσαν στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν αἰώνιο ζωή, προσῆλθε πρὸς τὸν Χριστό μας ,ὁ ὁποῖος ἐδίδασκε, καὶ τὸν ἐρώτησε: «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;» Τί πρέπει νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνιο ζωή;
-
Εμφανίσεις: 31
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ (ΛΟΓΟΙ Γ')
Στον παρόντα Γ' τόμο συμπεριλαμβάνονται θέματα που μπορούν να βοηθήσουν τον ταλαιπωρούμενο από την αμαρτία άνθρωπο να αποκτήσει την καλή ανησυχία και να αγωνισθεί πνευματικά, ώστε να ελευθερωθεί από τα δεσμά της. Ζώντας τη μετάνοια θα μπορέσει να απεκδυθεί τον παλαιό του άνθρωπο, ο οποίος, όπως λέει κάπου ο Γέροντας, είναι «ένας κακός ενοικιαστής μέσα μας και, για να φύγει, πρέπει να γκρεμίσουμε το σπίτι και να αρχίσουμε να χτίζουμε τη νέα οικοδομή, τον καινό άνθρωπο».
Συγγραφέας: Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης, Εκδόσεις: Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» – Βασιλικά Θεσσαλονίκης, 2001, Σελίδες 312.
-
Εμφανίσεις: 27
ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
π. Βασίλειος Γεωργόπουλος.
Ἡ ἀμφισβήτηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς διδαχῆς καί ἐμπειρίας σχετικά μέ τό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου εἶναι ἕνα φαινόμενο μόνιμο στήν ἱστορική πορεία τῆς Ἐκκλησίας. Μαρτυρεῖται ἤδη ἀπ’ αὐτά τά ἀποστολικά χρόνια (Ά. Ἰωαν. 22-26. Β ́ Ἰωάν, 7). Πλῆθος αἱρέσεων καί θεωριῶν ἄλλοτε εὐθέως καί ἄλλοτε συγκεκαλυμμένως ἐπιχείρησαν καί ἐπιχειροῦν μέχρι σήμερα νά παραχαράξουν ἤ καί νά ἀντικαταστήσουν τήν ἐκκλησιαστική αὐτοσυνειδησία καί τό ἐν Ἁγίω Πνεύματι φρόνημα τῆς Ἐκκλησίας σχετικά μέ τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Ἀπό τά μέσα τοῦ δεκάτου ἐνάτου αἰώνα ἀλλά καί κατά τή διάρκεια τοῦ εἰκοστοῦ δημιουργήθηκαν αἱρετικά καί παραχριστιανικά συστήματα ἀλλά καί ἀποκρυφιστικές θεωρίες οἱ ὁποῖες ὑπάρχουν μέχρι σήμερα καί συνεχίζουν νά παραμορφώνουν καί νά ἀκρωτηριάζουν τήν ἐξ Ἀποκαλύψεως διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀναφέρει πολύ χαρακτηριστικά ὁ καθηγητής κ. Εὐάγγελος Θεοδώρου: «Συχνά ὑπάρχουν ἰσχυρισμοί περί τοῦ Χριστοῦ, οἱ ὁποῖοι, εἴτε μέ ἔκδηλη ἀντιχριστιανική διάθεσι, εἴτε κατά συγκεκαλυμμένον τρόπο μέ χρῆσι εὐσεβοφανοῦς προσωπείου, ὑπονομεύουν αὐτά τά θεμέλια τοῦ χριστιανισμοῦ»1.
-
Εμφανίσεις: 51
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ (ΛΟΓΟΙ Β')
Στον ανά χείρας Β’ τόμο, με τίτλο «Πνευματική αφύπνιση», συμπεριλήφθηκαν θέματα τα οποία αφορούν στην σημερινή πραγματικότητα, μας καλούν σε συνεχή εγρήγορση και ετοιμότητα και μας προετοιμάζουν για δύσκολες καταστάσεις, που πιθανόν να αντιμετωπίσουμε, γιατί έχουμε κιόλας δει να πραγματοποιήται αυτό που συχνά έλεγε ο Γέροντας: «Μπόρες-μπόρες θα περνούμε· τώρα για μερικά χρόνια έτσι θα πάμε· παντού ένας γενικός αναβρασμός».
Συγγραφέας: Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης, Εκδόσεις: Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» – Βασιλικά Θεσσαλονίκης, 1999, Σελίδες 373.
-
Εμφανίσεις: 22
ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΟΦΟΥΣ
Από το βιβλίο: Νεοπαγανισμός - η απειλή από το παρελθόν.
Αυτά βλέποντας οι μεγάλοι σοφοί της αρχαιότητας απέρριψαν επιδεικτικά την αρχαιοελληνική θρησκεία, την οποία χαρακτήρισαν απαράδεκτη, παράλογη και εν πολλοίς επικίνδυνη για την ανθρώπινη κοινωνία!
Όλα σχεδόν τα μεγάλα πνεύματα της αρχαιότητας άσκησαν κριτική και αρνήθηκαν την αρχαιοελληνική ειδωλολατρία. «Κατά τους εξ π.Χ. αιώνας προσεπάθησαν να υπερβούν την πολυθεΐαν, να διαμορφώσουν μίαν υψηλοτέραν ιδέαν περί πνευματικού Θεού, να καθάρουν την έννοιαν του θείου από όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία είχαν επισωρεύσει η μυθολογία, η δεισιδαιμονία και η πρωτόγονος μαγική σκέψις των μαζών» (Κ. Σπετσιέρη, «Εικόνες Ελλήνων Φιλοσόφων», Αθήνα 1964, σελ. 75).
-
Εμφανίσεις: 55
ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)
«Ο Γέροντας, όπως αναφέρθηκε, απαντούσε συνήθως σε ερωτήματα. Γι' αυτό στη σύνθεση των θεμάτων που έγινε από λόγους του σε διάφορες περιστάσεις, κρατήθηκε η διαλογική μορφή. Μέσα στους διαλόγους εντάχθηκαν και αποσπάσματα από τις επιστολές που έστελνε στο Ησυχαστήριο ή παραθέματα από τα βιβλία που έγραψε ο ίδιος, καθώς και ό,τι συμφωνούσε θεματικά από τις επιστολές, που μας εμπιστεύθηκαν εν Χριστώ αδελφοί, ή τις σημειώσεις τις οποίες είχαν κρατήσει κατά τις συζητήσεις τους με τον Γέροντα, ώστε να δοθεί το κάθε θέμα με την περισσότερη δυνατή πληρότητα. Καταβλήθηκε προσπάθεια να διατηρηθεί, κατά το δυνατόν, η αμεσότητα και η χάρη του προφορικού λόγου του Γέροντα. Παρέμειναν επίσης και κάποιες επαναλήψεις, που τόνιζαν τα νοήματα και κέντριζαν τις καρδιές, και μερικά από τα συχνά επιφωνήματα κατά τη ροή των αφηγήσεων της παλλόμενης καρδιάς του από τη μεγάλη αγάπη προς τον Θεό και τον άνθρωπο. Οι αναφορές στη μοναχική ζωή είναι συχνές. Αυτό συμβαίνει όχι μόνο γιατί ο Γέροντας απευθύνεται σε μοναχές, αλλά γιατί την "χαρά της καλογερικής", που πηγάζει από την ολοκληρωτική ανάθεση της ζωής του μοναχού στον Θεό, ήθελε να την αναζητήσει και ο κάθε λαϊκός, για να λυτρωθή από την ανασφάλεια που φέρνει η πίστη στο εγώ και να χαρεί τον Παράδεισο από αυτήν τη ζωή».
Συγγραφέας: Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης, Εκδόσεις: Ιερόν Ησυχαστήριον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος» – Βασιλικά Θεσσαλονίκης, 2011, Σελίδες 386.
-
Εμφανίσεις: 30
π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης - Μητροπολίτης Κοσμάς, Ένας Άγιος Επίσκοπος έφυγε για τον Ουρανό.
-
Εμφανίσεις: 28