π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης- Η Ανάσταση του Θεανθρώπου απάντηση στην πλάνη του «μετανθρώπου»
-
Εμφανίσεις: 83
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΚΑΙ ’21
(+) π. Γεώργιος Μεταλληνός
Η έλλειψη κριτικής ικανότητας ή και ηθελημένη ιδεολογική χρήση και ερμηνεία της ιστορίας παράγει κατά καιρούς τις γνωστές αρνητικές εκτιμήσεις για τη στάση της Εκκλησίας απέναντι στη Μεγάλη Ελληνική Επανάσταση. Και είναι γεγονός, ότι έχουν γραφεί και γράφονται συνεχώς σπουδαίες μελέτες, και όχι μόνο από κληρικούς ή θεολόγους, που δίνουν την όψη των πραγμάτων, που βγαίνει αβίαστα μέσα από τις πηγές, ελληνικές και ξένες.
Είναι φυσικό όμως να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη στο χώρο της ιστορικής έρευνας οι μαρτυρίες εκείνες, που προέρχονται από πρόσωπα, που μπορούν να χαρακτηρισθούν «ουδέτερα» στην τοποθέτηση τους, τουλάχιστον ως ένα σημαντικό βαθμό. Τέτοια πρόσωπα είναι και οι ξένοι, που βρέθηκαν στο χώρο των εξελίξεων, για τη διεκπεραίωση ιδιωτικών τους υποθέσεων και που οι συγκυρίες θέλησαν να γίνουν μάρτυρες των γεγονότων, τα οποία κάποια στιγμή περιγράφουν και ερμηνεύουν σε κείμενα τους. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν και οι Υπάλληλοι-Agents των δυτικών Ιεραποστολικών Εταιρειών, -όπως λ. χ. ο πράκτορας της British and Foreign Bible Society του Λονδίνου Henry Daniel Leeves (1790-1845), που για μια εικοσιπενταετία (1821-1845) υπήρξε η ψυχή της Εταιρείας αυτής στη Μικρασία, στην Επτάνησο και στην Ελλάδα. Κάτοχος διαφόρων πανεπιστημιακών τίτλων, ευφυέστατος και έμπειρος, είχε όλες τις προϋποθέσεις για να δει τα πράγματα και πίσω από την επιφάνεια τους, στο «δυσθηρήτατον» βάθος τους, με όλη την υπευθυνότητα άλλωστε, που επέβαλε η αντικειμενική ενημέρωση της Εταιρείας του.
-
Εμφανίσεις: 116
ΑΓΙΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΓΡΑΙΚΟΥ ΛΟΓΟΙ (ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)
Ο καταγόμενος από την Άρτα Άγιος Μάξιμος ο Γραικός, κατά κόσμον Μιχαήλ Τριβώλης (1470-1556), υπήρξε μία από τις διαπρεπέστερες προσωπικότητες του ελληνικού κόσμου, με πλουσιώτατη πνευματική και συγγραφική δραστηριότητα στην Ρωσία. Προτού μεταβεί στην χώρα εκείνη είχε διατελέσει μοναχός της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου του Αγίου Όρους. Σήμερα ο Πανοσιολογιώτατος Ηγούμενος της Ιεράς αυτής Μονής, ο σεβαστός Πατήρ Εφραίμ, προσφέρει στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό μία πολύτιμη σειρά των έργων του Αγίου Μαξίμου, των οποίων έχουν ήδη εκδοθεί τρεις τόμοι και τώρα παρουσιάζεται ο τέταρτος. Οι τρεις πρώτοι τόμοι περιλαμβάνουν έργα του Αγίου Μαξίμου, τα οποία είχαν εκδοθεί από την Θεολογική Ακαδημία του Καζάν στα μέσα του 19ου αιώνα στη ρωσική γλώσσα, και εδώ δημοσιεύονται σε ελληνική μετάφραση. Ο τέταρτος αυτός τόμος περιλαμβάνει ανέκδοτα έργα της μεγάλης αυτής προσωπικότητας, τα οποία δεν είχαν συμπεριληφθεί στην ανωτέρω έκδοση της Ακαδημίας του Καζάν.
Την επιμέλεια του παρόντος τόμου έχει ο Ντμίτριη (Δημήτριος) Μιχαήλοβιτς Μπουλάνιν, ο οποίος από μακρού έχει ασχοληθεί με το έργο του Αγίου Μαξίμου.
Συγγραφεύς: Άγιος Μάξιμος Γραικός, Εκδότης: Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου, 2017, σελίδες 358.
-
Εμφανίσεις: 72
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΘΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ;
Μιχαήλ Χούλης
Αρκετές φορές διαβάζουμε στο διαδίκτυο ή σε βιβλία και άρθρα «μορφωμένων» ερευνητών ότι ο Ιησούς Χριστός στην πραγματικότητα δεν υπήρξε, αλλά ήταν το δημιούργημα Ιουδαϊκών θρησκευτικών ομάδων ή προήλθε από συνθέσεις εθνικών μύθων και διάφορες άλλες ανιστόρητες εικασίες. Σε επίπεδο πανεπιστημιακών καθηγητών κανείς σοβαρός ειδικός στα πρωτοχριστιανικά χρόνια δεν μπορεί να αγνοήσει πλέον την μοναδικά σημαντική ιστορική προσωπικότητα του Ιησού από την Ναζαρέτ, που χώρισε τα ημερολόγια του κόσμου στα χρόνια πριν και μετά Χριστόν. Ούτε η διδασκαλία, ούτε τα θαύματα του Ιησού, ούτε η ανάστασή του έχει κάτι το αντίστοιχο με την γενικότερη θρησκευτική ιστορία των Εβραίων ή τη φιλοσοφία του εθνικού κόσμου, για να ισχυριστεί κάποιος ότι προήλθε τάχα από μια παρόμοια σύνθεση.
Και δεν μπορούμε φυσικά να μιλάμε για μύθους στην εποχή των αυτοκρατόρων Αυγούστου και Τιβέριου! Οι χρόνοι της Καινής Διαθήκης (Κ.Δ.) είναι φωτισμένοι και φιλοσοφημένοι, όχι μυθικοί. Άλλωστε οι Ιουδαίοι και οι χριστιανοί δεν ήσαν ευκολόπιστοι και αφελείς, αλλά άνθρωποι του μόχθου και έξυπνοι βιοπαλαιστές. Οι συνθέσεις μύθων πάνω σε παλαιοδιαθηκικά ή εθνικά καθοδηγητικά μοτίβα δεν ανήκαν στην πρωτοχριστιανική ψυχοσύνθεση. Απόδειξη είναι ότι η Εκκλησία απέρριψε τα λεγόμενα ‘απόκρυφα ευαγγέλια’, που ήταν μερικές δεκάδες, γιατί αλλοίωναν την γνήσια εικόνα του Χριστού και εισήγαγαν μύθους περί της ζωής και διδασκαλίας του. Και κράτησε τέσσερα μόνο Ευαγγέλια, που περιέσωζαν την αυθεντική εικόνα και την αποστολή του Μεσσία πάνω στη γη. Πότε εξάλλου να προλάβουν να φτιαχτούν οι υποτιθέμενοι θρύλοι αυτοί στην νεοσύστατη Εκκλησία, αφού το Ευαγγέλιο του Μάρκου γράφτηκε 35 περίπου χρόνια μετά το γεγονός της ανάστασης του Ιησού, οι επιστολές του Παύλου 20 μόλις χρόνια μετά (στις οποίες ολοκάθαρα αναφέρεται και στην ανάσταση του Κυρίου) και η μεταστροφή του στον Χριστιανισμό έγινε 2-5 χρόνια μετά το θάνατο του Χριστού; Μήπως ακόμη οι απόστολοι και οι μαθητές του Ιησού δεν πρόσφεραν τα πάντα για το όνομά του και μαρτύρησαν με την ίδια τους τη ζωή για το πρόσωπό του και τη διδασκαλία του; Πρόσφεραν πράγματι το αίμα τους για τον Χριστό, σύμφωνα με όσα είδαν και έζησαν οι ίδιοι, και όχι επειδή άκουσαν και έμαθαν γι’ Αυτόν από δεύτερα και τρίτα χείλη: «Τον είδαμε από κοντά και τα χέρια μας τον ψηλάφησαν. Όταν η ζωή φανερώθηκε τον είδαμε με τα μάτια μας. Καταθέτουμε λοιπόν τη μαρτυρία μας και σας μιλάμε για την αιώνια ζωή (τον Θεάνθρωπο Ιησού) που ήταν με τον Πατέρα, φανερώθηκε όμως σε μας. Αυτό που είδαμε και ακούσαμε το αναγγέλλουμε ….. και αυτά σας τα γράφουμε για να είναι ολοκληρωμένη η χαρά σας» (Α΄ Ιω. 1,1-4). Γνώριζαν δηλαδή από πρώτο χέρι ποιος ήταν, όπως τα παιδιά σε μια οικογένεια γνωρίζουν καλύτερα από όλους ποιος είναι ο πατέρας τους και δεν χρειάζεται να ρωτήσουν τους γείτονες και ακόμα χειρότερα άγνωστους συμπολίτες τους γι’ αυτόν. Οι Ιουδαίοι και οι πρώτοι χριστιανοί δεν ήσαν λοιπόν μυθομανείς και αφελείς τύποι, αλλά έξυπνοι και ρεαλιστές ψαράδες, έμποροι, (πονηροί στην αρχή και μεταμελημένοι αργότερα) τελώνες κ.λπ., που ένοιωθαν την ανάγκη να διαπιστώσουν (και διαπίστωσαν) ιδίοις όμασι τα γεγονότα γύρω από την ανάσταση, να πιάσουν με τα χέρια τους τα σημάδια των καρφιών στο σώμα του αναστημένου Ιησού (απόστολος Θωμάς), αφού πρώτα έτρεξαν στον κενό τάφο οι ίδιοι (αρχικά Πέτρος και Ιωάννης), μη πιστεύοντες ακουστικά και μόνο τις ανακοινώσεις περί αναστάσεως των Μυροφόρων.
-
Εμφανίσεις: 107
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ
Η Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου κατά την διάρκεια της υπερχιλιετούς ιστορικής πορείας της έχει αναδείξει πολλές προσωπικότητες που προσέφεραν πολλά στην Εκκλησία και το Γένος. Αγιότητα και λογιοσύνη, πνευματικότητα και φιλανθρωπική δράση χαρακτήριζαν τους βατοπαιδινούς μοναχούς. Ο μακαριστός Γέροντάς μας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός, μελετώντας την ιστορία της Μονής, μας τόνιζε ότι το Βατοπαίδι το ένα πόδι το έχει στον ησυχασμό και το άλλο στην ιεραποστολή.
Ασκητές, ησυχαστές, επίσκοποι, πατριάρχες, ιεραπόστολοι, λόγιοι και απλοί βατοπαιδινοί μοναχοί έζησαν μέσα στο διάβα των αιώνων, εντός και εκτός των τειχών της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, την εν Χριστώ ζωή ασκούμενοι για τον προσωπικό τους αγιασμό και σωτηρία, αλλά και προσβλέποντας με κάθε ενέργειά τους στην ωφέλεια του πλησίον. Πλήθος Βατοπαιδινών λογίων, που συνδύαζαν την πνευματικότητα με την λογιότητα διακρίθηκαν είτε για τα έργα τους εντός της Μονής, όπως στην ανέγερση ή ανακαίνιση κτηρίων, την αγιογράφηση παρεκκλησίων, την οργάνωση της βιβλιοθήκης, την συγγραφή θεολογικών και επιστημονικών συγγραμμάτων, είτε για έργα εκτός Μονής με τις ποικίλες προσφορές τους στην Παιδεία του Γένους, την απόκτηση εκκλησιαστικών αξιωμάτων, την ιεραποστολή σε περιοχές εκτός του Ελλαδικού χώρου.
-
Εμφανίσεις: 83
ΟΙ ΙΟΥΔΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΣΕΒΕΙΑ ΣΑΝ ΥΠΕΡΒΟΛΗ, ΤΗΝ ΕΜΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΩΣ «ΕΥΣΕΒΙΣΜΟ»!
π. Γεώργιος Μεταλληνός (+)
1. Λίγο πρὶν ἀπὸ τὴν θριαμβευτικὴ εἴσοδό του στὰ Ἱεροσόλυμα ὁ Χριστὸς ἔρχεται στὴ Βηθανία. Ἐπισκέπτεται τὸν φίλο του Λάζαρο καὶ τοὺς ἄλλους φίλους του ἐκεῖ σὲ μιὰ ἀποχαιρετιστήρια ἐπίσκεψη πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος του. Κάποιος μάλιστα κάλεσε τὸν Χριστὸ σὲ δεῖπνο.
Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ δείπνου ἡ ἀδελφή τοῦ Λαζάρου Μαρία, κυριευμένη ἀπὸ τὴν μυστικὴ ἀγαλλίαση τῆς παρουσίας τοῦ Κυρίου, ἀφήνει νὰ ξεχειλίσει ἡ εὐγνωμοσύνη της γιὰ τὴν ἀνάσταση τοῦ ἀδελφοῦ της. Παίρνει, λοιπόν, ἕνα πολύτιμο μύρο καὶ ἀλείφει μ᾽ αὐτὸ τὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἡ ποσότητα καὶ ἡ ποιότητα τοῦ μύρου δείχνουν τὴν ἀγάπη καὶ ἀφοσίωση τῆς γυναίκας πρὸς τὸν Διδάσκαλο. Γι᾽ αὐτὸ ἡ πρωτοβουλία της, ποὺ ἔχει τὴν ἔννοια τῆς λατρείας καὶ τιμῆς πρὸς τὸν Μεγάλο Εὐεργέτη τοῦ ἀνθρώπου Χριστό, ἀσφαλῶς θὰ συγκίνησε, ὅπως συγκινεῖ καὶ σήμερα, σὰν ἐκδήλωση πίστεως καὶ εὐλαβείας.
-
Εμφανίσεις: 104
ΜΩΥΣΕΩΣ ΩΔΗ. ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΙΚΟΣ ΤΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΜΩΥΣΕΩΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
Με την Χάρη του Θεού, τις ευλογίες της Εφόρου και Κυρίας του ιερού Άθωνος, Θεοτόκου Μαρίας, τις μεσιτείες των Οσίων και θεοφόρων Αγιορειτών Πατέρων και την ευχή του πολυσεβάστου Καθηγουμένου της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου Γέροντος Εφραίμ, ολοκληρώθηκε αισίως η έκδοση του τιμητικού τόμου, του αφιερωμένου στο πρόσωπο του μακαριστού Γέροντος Μωυσέως Αγιορείτου. Όσοι έχουν έστω και ελάχιστη εμπειρία από τέτοιες εκδοτικές προσπάθειες μπορούν εύκολα να κατανοήσουν τις δυσκολίες του εγχειρήματος, όπως και την κατ' άνθρωπον ικανοποίηση που προκύπτει από την ολοκλήρωσή του. Δοξολογούμε, λοιπόν τον Θεό, διότι παρά τις πολυποίκιλες δυσκολίες και τους πειρασμούς που συναντήσαμε και αντιμετωπίσαμε, μας αξίωσε να φέρουμε εις πέρας το έργο αυτό.
Η αφορμή για την έκδοση του Αφιερωματικού Τόμου ήταν η συμπλήρωση τριών ετών από την οσιακή κοίμηση του Γέροντος Μωυσέως. Η αιτία ήταν η επιθυμία της Μονής Βατοπαιδίου να τιμήσει έναν αληθινό Αγιορείτη. Γιατί πράγματι ο μακαριστός Γέροντας Μωυσής υπήρξε και έζησε ως αληθινός Αγιορείτης. Όσοι τον έζησαν και τον συναναστράφηκαν, μαρτυρούν μετά παρρησίας ότι ο Γέροντας Μωυσής ήταν από τις σύγχρονες αγιορείτικες προσωπικότητες που αγάπησε το Άγιον Όρος με πάθος, που έζησε στο Όρος με συνέπεια, που υπερασπίστηκε το Όρος με σθένος, που ολοκλήρωσε τον βίο του στο Όρος με μετάνοια.
Συγγραφεύς: Συλλογικό Έργο, Εκδότης: Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου, 2017, σελίδες 968.
-
Εμφανίσεις: 75
ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Αριστομένης Ματσάγγας
Περιγραφή ενός ιστορικού εμπειρικού «υποδείγματος»
«Μάταιοι οι την πάσαν οικονομίαν τού Θεού αθετούντες και την της σαρκός σωτηρίαν αρνούμενοι και την παλιγγενεσίαν αυτής ατιμάζοντας…»
(Ειρηναίος)
Ο Γνωστικισμός ήταν ένα ευρύ πνευματικό, θρησκευτικοφιλοσοφικό ρεύμα, που απείλησε σοβαρά την Εκκλησία κατά τον Β’ αιώνα, με έντονες συγκρητιστικές τάσεις από στοιχεία ελληνικά, βαβυλωνιακά, αιγυπτιακά, ιρανικά, ιουδαϊκά (τού αιρετικού Ιουδαϊσμού) και χριστιανικά. Οι εκφραστές αυτού τού ρεύματος, με τη διδασκαλία τους για το Θεό, τον κόσμο, τον άνθρωπο ανέτρεπαν όλο το αποστολικό κήρυγμα της Εκκλησίας και το μυστήριο της θείας Οικονομίας, γιατί:
-
Εμφανίσεις: 110