ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΝΑ ΜΕ ΠΑΣ...
Είναι μεγάλη πρόκληση να απευθύνεσαι σε μια ζωντανή και ενεργό σύναξη νέων ανθρώπων, που αμφισβητούν και πολλές φορές απορρίπτουν όσα για σένα είναι δεδομένα. Το βιβλίο αυτό είναι το απόσταγμα έξι χρόνων κυριακάτικων συνάξεων με νέους αλλά και μεγαλύτερους αδελφούς στο Ενοριακό Στέκι του Ναού της Ζωοδόχου Πηγής Χατζηκυριακείου Πειραιώς.
-
Εμφανίσεις: 159
π.Αρσένιος Βλιαγκόφτης- Επιστολή 407 Καβαλιωτών για επίσκεψη ψευδοκιέβου
-
Εμφανίσεις: 204
Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ
(+) π. Αθανάσιος Μυτιληναίος.
Κάποτε, αγαπητοί μου, ο Κύριος, διερχόμενος σε έναν τόπον, Τον συνήντησαν δύο τυφλοί, οι οποίοι έκραζαν: «Ἰησοῦ, υἱέ Δαυΐδ, ἐλέησον ἡμᾶς». «Ιησού, απόγονε του Δαβίδ», δηλαδή Μεσσία, «ελέησέ μας».
Είναι πολύ συγκινητικό να βλέπει κανείς τυφλούς ανθρώπους γενικά ασθενείς, να σπεύδουν να βρουν την υγεία των, πολύ δε περισσότερο, όταν αυτή είναι όρασις και δεν βλέπουν γύρω τίποτα, παρά μόνο σκοτάδι, να σπεύδουν να ζητήσουν την θεραπεία τους από τον Θεό. Αλλά εκείνο που κάνει κατάπληξη είναι ότι εκείνοι που είχαν τα μάτια τους δεν έβλεπαν, για να ομολογήσουν τον Ιησού «υιό του Δαβίδ». Δηλαδή Μεσσία. Διότι ο τίτλος «υἱός Δαυΐδ» σημαίνει Μεσσίας, δηλαδή Χριστός. Εκείνοι που δεν είχαν τα μάτια τους και δεν είχαν δει κανένα θαύμα, παρά μόνο είχαν μάθει, είχαν ακούσει, συνεπώς είχαν πιστέψει, αυτοί να ομολογούν τον Ιησούν «υἱόν Δαυΐδ». Κάνει εντύπωση αυτό.
Και λίγο πιο κάτω, όταν ο Κύριος θα τους πει «Τι θέλετε;», μάλιστα επί λέξει να σας το πω: «Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι;». «Πιστεύετε -Είδατε; Στη πίστιν ο Κύριος μένει- ότι αυτό Εγώ μπορώ να το κάνω;». «Λέγουσιν αὐτῷ· ναί, Κύριε». Δεν λέγουν: «Ναι, Ιησού». Δεν λέγουν: «Ναι, υιέ Δαβίδ». Αλλά λέγουν: «Ναί, Κύριε». Συνεπώς με το να πουν «Κύριον» τον Ιησούν, ομολογούν την θεότητά Του. Με το να πουν τον Ιησούν «Ἰησοῦν», ομολογούν την ανθρωπότητά Του. Και με το να Τον ονοματίσουν «υἱόν Δαυΐδ», δηλαδή Μεσσίαν, δηλαδή Χριστόν, ομολογούν την θεανθρωπίνη Του φύση και το θεανθρώπινον έργον της σωτηρίας. Είναι καταπληκτικό.
-
Εμφανίσεις: 266
ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
«Αγαπώ το παιδί μου» λέει μια μάνα και το παίρνει συνέχεια τηλέφωνο. Λέει ότι το κάνει από αγάπη. «Να δω τι κάνει, πού είναι». Η πραγματικότητα δεν είναι αυτή. Το κάνει διότι δεν αντέχει να της φύγει το παιδί μέσα απ' τα χέρια και ν' ανοιχτεί στη δική του ζωή. «Και με ποιους είσαι; Kαι γιατί αργείς; Και ποιός μιλάει δίπλα σου, ποια είναι αυτή;» Πρόκειται για καχυποψία κι αρρωστημένη σχέση. Αυτό δεν είναι αγάπη. Αγάπη θα πει δόσιμο, θα πει «Θέλω ν' ανοίξεις τα φτερά σου. Θέλω το καλό σου». Αν έχεις την αληθινή αγάπη, θες μόνο το καλό αυτού που αγαπάς.
-
Εμφανίσεις: 138
ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΜΟΥ ΨΕΜΑ (Περί της 9ης Εντολής)
π. Βασίλειος Σπηλιόπουλος
Έχουμε και σε προηγούμενα άρθρα αναφερθεί στα ατοπήματα που συμβαίνουν, κυρίως λόγω έλλειψης κατήχησης ή και προετοιμασίας, κατά την διάρκεια του μυστηρίου της εξομολογήσεως. Φανταζόμαστε, κρίνοντας εξ’ ιδίων τα αλλότρια, ότι ελάχιστοι είναι οι πνευματικοί που δεν έχουν ακούσει κατά την διάρκεια του μυστηρίου την ενδεικτική φράση “ε, λέω και κανένα ψεματάκι” , ενδεικτική πολλών κακών νοοτροπιών που κουβαλάμε ακόμα και την ώρα του μεγάλου αυτού μυστηρίου κατά την διάρκεια του οποίου “γυμνώνουμε” εντελώς, ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε, την ψυχή μας ενώπιον του Θεού και του πνευματικού.
Τι φανερώνει όμως αυτή η μικρή αλλά “ θαυματουργική” φρασούλα;
Το πρώτο και κυριότερο που φανερώνει είναι παντελής έλλειψη μετανοίας τουλάχιστον για το συγκεκριμένο αμάρτημα. Η υποτίμηση του συγκεκριμένου αμαρτήματος, του ψεύδους δηλαδή, είναι τέτοια που το, μεταποιεί σε ένα “αθώο” και γλυκούλη υποκοριστικό “ψεματάκι”. Μα ξεχνάμε ότι η απαγόρευση του ψεύδους είναι και αυτή μια από τις 10 βασικές εντολές που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο; Ξεχνάμε ότι καμία από τις εντολές δεν υποτίμησε ο ίδιος ο Θεός αλλά και ότι ούτε ιεραρχικά τις έδωσε στον Μωυσή ώστε να θεωρούμε την μία λιγότερο σημαντική από τις άλλες; Ποιος τελικά αποφάσισε ότι η μοιχεία, επί παραδείγματι, είναι πιο βαριά και ασυγχώρητη από το “ψεματάκι” μας; Μήπως η μοιχεία δεν περιλαμβάνει άλλωστε και το ψεύδος; Μήπως τελικώς το γεγονός ότι στο “κούφιο” κεφαλάκι μας έχουμε ιεραρχήσει αυθαίρετα τις εντολές οδηγεί τα πράγματα ώστε ο φόνος και η μοιχεία να είναι πνευματικά λιγότερα επιζήμια αφού για αυτά εύκολα μετανοούμε ενώ το “ ψεματάκι” ούτε καν το θεωρούμε σφάλμα; Δεν είναι πολύ πιο επικίνδυνη εκείνη η αρρώστια στην οποία δεν δίνουμε σημασία διότι δεν την θεωρούμε απειλητική για τη ζωή μας την στιγμή που είναι εξίσου απειλητική; Λίγοι άνθρωποι έχουν καταλήξει από αποστήματα στα δόντια ή “ γριπούλες” οι οποίες όμως εξελίχθηκαν σε θανάσιμες μολύνσεις; Κατά την αυτή λογική η αμαρτία στην οποία δεν δίνουμε σημασία και αξία απειλεί πολύ περισσότερο την πνευματική μας υγεία και την σωτηρία μας.
-
Εμφανίσεις: 262
ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ. ΚΕΙΜΕΝΑ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ
Κείμενα αυτογνωσίας από τον μεγάλο σύγχρονο Άγιο της Εκκλησίας μας, για πρώτη φορά στην δημοτική. Ο άγιος Νεκτάριος, ακολουθώντας την παράδοση των φιλοκαλικών Πατέρων της Εκκλησίας μας, παρουσιάζει σε βάθος όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ψυχής, περιγράφοντας με ενάργεια τα πάθη και τις αρετές που εμφωλεύουν στο βάθος της.
-
Εμφανίσεις: 143
ΡΑΝΤΕΒΟΥ Μ’ ΕΝΑΝ ΑΓΝΩΣΤΟ (Περί της 1ης Εντολής)
π. Βασίλειος Σπηλιόπουλος
Αν μας ρωτούσε κάποιος ποιοι είμαστε σίγουρα θα σπεύδαμε να του αναφέρουμε το ονοματεπώνυμό μας και, αν η ερώτηση γινόταν στον χώρο της υπαίθρου, το γενεαλογικό μας δέντρο σε όσο μεγαλύτερο βάθος χρόνου μπορούσαμε και διανθισμένο με τα όλα τα απαραίτητα προσωνύμια. Αν ο ίδιος άνθρωπος επέμενε και δεν του αρκούσε η απάντηση θα του αναφέραμε στοιχεία της προσωπικής μας ζωής και άλλες λεπτομέρειες της καθημερινότητας και του χαρακτήρα μας. Ποιος από εμάς όλους, τους καλούς Χριστιανούς, θα απαντούσε με εκείνη την φοβερή φράση “χριστιανός ειμί” με την οποία απαντούσαν και αυτοχαρακτηρίζονταν οι άγιοι Μάρτυρες; Πιθανώς ελάχιστοι.
Η απροθυμία μας όμως να αυτοχαρακτηριστούμε σαν δούλοι του Θεού λέει πολλά για την όλη μας πνευματική ζωή και όχι μόνο. Φανερώνει ξεκάθαρα ότι ο Χριστός κάθε άλλο παρά κέντρο της ύπαρξής μας και της ζωής μας είναι γεγονός που, με ακόμα περισσότερα πειστήρια, επιβεβαιώνεται, και πάλι, στο μυστήριο της εξομολογήσεως.
Εκτός του ότι γνωρίζουμε μόνο επιφανειακά τις εντολές που ρυθμίζουν την σχέση μας με τους αδελφούς μας και ζούμε στην πλάνη ότι ούτε αυτές τις παραβιάζουμε, εκτός του ότι αγνοούμε το βάθος των εντολών αυτών με συνέπεια να μην εντοπίζουμε την βάναυση καταπάτησή τους και συνεπώς την εξ αυτής βλάβη και επομένως να μην εξομολογούμαστε τις πτώσεις μας και να μην προσπαθούμε να θεραπεύσουμε τις ολέθριες συνέπειες απ’ αυτές τις πτώσεις, εκτός του ότι ζούμε σε μια μακαριότητα και βεβαιότητα του καλού και σεσωσμένου Χριστιανού δυστυχώς αγνοούμε παντελώς ακόμα και την ύπαρξη, απ’ όσο τα αποτελέσματα αποδεικνύουν, των εντολών που “ρυθμίζουν” τη σχέση μας με τον Θεό! Ιδέα δεν έχουμε ότι υπάρχουν τέτοιου είδους εντολές και τις παραβιάζουμε συστηματικά και με άνεση και γι’ αυτό ο Θεός παραμένει για μας μια ιδέα, κάτι αφηρημένο ή, στην καλύτερη ένα Πρόσωπο μεν αλλά παντελώς άγνωστο.
-
Εμφανίσεις: 211
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΓΙΟ. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ
Μακριά από μας η εξυπηρέτηση του κακού μακριά από μας η καταπολέμηση των αγαθών έργων μακριά από μας το πολυμερές, το πολύμορφο, το πολυώνυμο ψεύδος μακριά από μας η αδικία του πλησίον, του αδελφού, γενικά του ανθρώπου. Η αδικία και το ψέμα, αναστατώνουν τις κοινωνίες, ταράζουν την ειρήνη και προκαλούν παντός είδους μεγάλες καταστροφές.
-
Εμφανίσεις: 115