Connor O'Keeffe (Μετάφραση Nikos Maris).
Η κυβέρνηση Μπάιντεν απαιτεί να συνεχιστεί αυτός ο πόλεμος μέχρι τελικής πτώσης και του τελευταίου Ουκρανού, παρ΄ όλο που η Ουκρανία παραπαίει.
Την περασμένη εβδομάδα, ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν και αρκετοί κορυφαίοι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι συναντήθηκαν στη Νορμανδία για να παραστούν σε μια τελετή για την ογδοηκοστή επέτειο από την εισβολή της απόβασης στη Νορμανδία. Σε δύο ομιλίες του, ο Μπάιντεν εξιστόρησε την επιχείρηση που είπε ότι σηματοδότησε την αρχή της «μεγάλης σταυροφορίας για την απελευθέρωση της Ευρώπης από την τυραννία» προτού κάνει μια άμεση σύνδεση με το πώς έχουν τα πράγματα στον πόλεμο στην Ουκρανία.
Ο Μπάιντεν αποκάλεσε τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντάμιρ Πούτιν τύραννο, που εισέβαλε στην Ουκρανία απλώς και μόνο επειδή «είναι επιρρεπής στο να εξουσιάζει». Στη συνέχεια ο Μπάιντεν επανέλαβε ένα από τα αγαπημένα του τροπάρια, ισχυριζόμενος ότι αν πέσει η Ουκρανία, ο λαός της θα υποδουλωθεί, οι γείτονές της θα βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο και όλη η Ευρώπη θα απειλείται από τις επιθετικές φιλοδοξίες του Πούτιν.
Όμως, η επιλεγμένη από τη Δύση απεικόνιση του Πούτιν ως τύραννου που θέλει να κατακτήσει ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο υπέστη το τελευταίο της πλήγμα τον περασμένο μήνα, όταν αποκαλύφθηκε ότι ο Ρώσος πρόεδρος ενδιαφέρεται να σταματήσει τις μάχες και να διαπραγματευτεί μια συμφωνία που θα αναγνωρίζει τις τρέχουσες γραμμές του πεδίου μάχης.
Ο Πούτιν δείχνει αυτό το ενδιαφέρον παρ’ όλο που ο ρωσικός στρατός βρίσκεται σε ισχυρή θέση που φαίνεται πιθανό να γίνει ακόμη ισχυρότερη. Η πολυαναμενόμενη ουκρανική αντεπίθεση του περασμένου έτους είχε σκοπό να εκδιώξει τις ρωσικές δυνάμεις από την Ουκρανία. Αλλά από την έναρξή της, το περασμένο καλοκαίρι, η Ουκρανία έχει χάσει περισσότερα εδάφη από όσα έχει κερδίσει. Πρόσφατα, οι Ρώσοι εξαπέλυσαν περαιτέρω και μια ολοκαίνουργια εισβολή σε εδάφη γύρω από τη βορειοανατολική πόλη του Χάρκοβο - περιοχή που είχε ήδη ανακαταληφθεί από τους Ουκρανούς στα τέλη του 2022.
Τα ναρκοπέδια, το πυροβολικό και οι βόμβες ολίσθησης της Ρωσίας, όχι μόνο εμπόδισαν τις ουκρανικές δυνάμεις να προχωρήσουν, αλλά τις άφησαν να πασχίζουν να κρατήσουν τις θέσεις τους κατά μήκος της τρέχουσας γραμμής του μετώπου. Εν τω μεταξύ, η Ρωσία έχει ενισχύσει σημαντικά την παραγωγή υλικών που σχετίζονται με τον πόλεμο πολύ πιο πέρα από οτιδήποτε βλέπουμε από τη Δύση, κάτι που, αν και είναι κακό για τη ρωσική οικονομία μακροπρόθεσμα, διασφαλίζει ότι η ένταση των ρωσικών βομβαρδισμών δεν θα σταματήσει σύντομα.
Την ίδια στιγμή, η ουκρανική κυβέρνηση αντιμετωπίζει μια σοβαρή έλλειψη στρατιωτών, την οποία καμία ποσότητα ξένης βοήθειας ή μεταφοράς εξοπλισμού δεν μπορεί να μετριάσει. Νωρίτερα αυτό το έτος, το ουκρανικό κοινοβούλιο ψήφισε έναν νόμο που επιδίωκε να αυξήσει τα ποσοστά στρατολόγησης, διευκολύνοντας την κυβέρνηση να βρίσκει και να εντοπίζει άνδρες που πληρούν τις προϋποθέσεις. Όμως το πρόβλημα παραμένει, οδηγώντας τους Ουκρανούς αξιωματούχους να αξιοποιήσουν τον πληθυσμό των φυλακών της χώρας, να περικόψουν τις προξενικές υπηρεσίες σε Ουκρανούς στρατιωτικούς που ζουν στο εξωτερικό και να απαγορεύσουν σε άνδρες που είναι διπλής υπηκοότητας πολίτες να φύγουν από την Ουκρανία. Καθώς η διαθεσιμότητα νέων ανδρών στη χώρα είναι χαμηλή, ο μέσος όρος ηλικίας ενός Ουκρανού στρατιώτη έχει ανέβει στα σαράντα τρία χρόνια.
Αυτό που κάνει την κατάσταση της Ουκρανίας ακόμη πιο τραγική είναι το πόσο εύκολα θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Ένα μήνα μετά την εισβολή της Ρωσίας στις αρχές του 2022, και οι δύο πλευρές κατέληξαν σε συμφωνία σύμφωνα με την οποία η Ρωσία θα αποσυρόταν στα προ εισβολής σύνορα και, σε αντάλλαγμα, η Ουκρανία θα συμφωνούσε να μην επιδιώξει την ένταξη στο ΝΑΤΟ.
Η συμφωνία θα μπορούσε να είχε βάλει τέλος στις μάχες και να είχε δώσει στο Κίεβο τον έλεγχο όλης της γης, που μόλις είχε καταλάβει η Ρωσία. Ωστόσο, σύμφωνα με ανώτερους διαπραγματευτές και από τις δύο πλευρές και υψηλού επιπέδου μεσολαβητές από τις διάφορες χώρες που διευκολύνουν τις συνομιλίες, αξιωματούχοι από το Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες έπεισαν τους Ουκρανούς να αποχωρήσουν από τη συμφωνία και να πολεμήσουν.
Από τότε, η μόχλευση της Ουκρανίας έναντι της Ρωσίας μόνο μειώνεται. Πολλοί Ουκρανοί έχουν σκοτωθεί ή ακρωτηριαστεί, καθώς ο πόλεμος έχει μετατραπεί σε μια βίαιη μάχη πυροβολικού, τύπου χαρακωμάτων. Εν τω μεταξύ, η Ρωσία αξιώνει πλέον μόνιμα τη γη που νωρίτερα είχε συμφωνήσει να παραδώσει πίσω στην Ουκρανία.
Ακόμη και με τους εκτεταμένους νόμους της περί στρατολόγησης, η Ουκρανία δεν έχει αρκετούς στρατιώτες για να διαπεράσει τις πλέον ισχυρά οχυρωμένες γραμμές της Ρωσίας, πολύ περισσότερο για να διώξει τις ρωσικές δυνάμεις από όλα τα εδάφη που διεκδικεί το Κίεβο. Οι Ουκρανοί μπόρεσαν, μέχρι στιγμής, να εμποδίσουν τους Ρώσους να προχωρήσουν και να καταλάβουν όλο το έδαφος που διεκδικεί τώρα η Μόσχα. Αλλά με τον μειούμενο αριθμό τους, οι ουκρανικές δυνάμεις δεν θα μπορούν να κρατήσουν αυτές τις γραμμές για πάντα.
Έτσι, η αποδοχή της πρότασης της Ρωσίας να μεταφερθεί αυτή τη σύγκρουση από το πεδίο της μάχης στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είναι σχεδόν σίγουρα η καλύτερη ευκαιρία που θα έχει η Ουκρανία ώστε να κρατήσει την ανατολική επικράτεια που εξακολουθεί να ελέγχει.
Ωστόσο, αντί να εκμεταλλευτούν αυτή την ευκαιρία, η ουκρανική κυβέρνηση και οι υποστηρικτές της στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν να κλιμακώσουν τη σύγκρουση με ριψοκίνδυνες, στρατηγικά άσκοπες προκλήσεις.
Ο Πρόεδρος Μπάιντεν και αρκετοί άλλοι ευρωπαίοι αρχηγοί κρατών έδωσαν πρόσφατα στην Ουκρανία το πράσινο φως να χρησιμοποιήσει όπλα του ΝΑΤΟ για να πραγματοποιήσει χτυπήματα στη Ρωσία. Την ίδια περίοδο, η Ουκρανία χτύπησε δύο ρωσικά στρατηγικά πυρηνικά ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης και προσπάθησε να χτυπήσει ένα τρίτο βαθύτερα στο ρωσικό έδαφος.
Και, σαν να μην ήταν αρκετό το να υπονομεύουν την δυνατότητα της Ρωσίας να επιβεβαιώσει ότι δεν δέχεται πυρηνική επίθεση αφού επέτρεψαν στην Ουκρανία να εκτοξεύσει αμερικανικούς πυραύλους στη Ρωσία, οι ΗΠΑ στη συνέχεια πραγματοποίησαν δοκιμή δύο πυρηνικών διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων - εκτοξεύοντάς τους τέσσερις χιλιάδες μίλια από την Καλιφόρνια προς τα νησιά Μάρσαλ.
Οι κλιμακώσεις δεν ήταν μονόπλευρες. Η Ρωσία διεξήγαγε ασκήσεις προσομοίωσης της χρήσης στρατηγικών πυρηνικών όπλων στη Λευκορωσία και έχει στείλει πολεμικά πλοία και ένα υποβρύχιο στην Καραϊβική. Οι Ρώσοι έχουν επίσης εντείνει τους βομβαρδισμούς και τις αεροπορικές επιδρομές στην Ουκρανία ως απάντηση στα χτυπήματα στο έδαφός τους.
Τίποτα από αυτά δεν είναι απαραίτητο. Τα χτυπήματα στο ρωσικό έδαφος δεν μεταφράστηκαν σε ουκρανικά κέρδη στο πεδίο της μάχης. Και το ρωσικό ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης που χτύπησε η Ουκρανία δεν είχε καν στόχο τον ουκρανικό εναέριο χώρο. Το μόνο που κάνουν αυτές οι κλιμακώσεις είναι να παρατείνουν τα δεινά του ουκρανικού λαού, ενώ ωθούν τον κόσμο πιο κοντά σε ένα καταστροφικό πυρηνικό ατύχημα. Αντί να φαντασιώνονται τη διεξαγωγή κάποιας επίθεσης σε επίπεδο Β' Παγκοσμίου Πολέμου στη Ρωσία του Πούτιν, ο Μπάιντεν και οι φίλοι του στο ΝΑΤΟ θα πρέπει να επιστρέψουν στην πραγματικότητα και, πριν να είναι πολύ αργά, να συμφωνήσουν να επιλύσουν αυτή τη σύγκρουση με συνομιλίες, έτσι για αλλαγή.
----------------------------------------------------------
Άρθρο του Connor O'Keeffe, δημοσιευμένο στις 12/6/2024 από το Mises Institute.