John Kennedy (Μετάφραση: Nikos Maris).
Όταν η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε πριν από τριάντα χρόνια, οι πολιτικές ελίτ των ΗΠΑ και της Ευρώπης προσπάθησαν να απομονώσουν και να απειλήσουν τη Ρωσία. Το αποτέλεσμα ήταν πόλεμος, καταστροφή και θάνατος. Τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν απαραίτητο.
Στις 21 Δεκεμβρίου του 2022, ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, μίλησε στο Κογκρέσο σε μια προσπάθεια να λάβει περισσότερη οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη από την αμερικανική κυβέρνηση. Ο Ζελένσκι μίλησε για την ειρήνη, την ελευθερία και τη διασύνδεση της χώρας του ως τους κύριους στόχους του ουκρανικού αγώνα, αλλά ότι η Ουκρανία χρειάζεται αμερικανική αποφασιστικότητα. Ο Ζελένσκι δήλωσε:
Από τις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι την Κίνα, από την Ευρώπη έως την Λατινική Αμερική και από την Αφρική μέχρι την Αυστραλία, ο κόσμος είναι πολύ διασυνδεδεμένος και αλληλεξαρτώμενος, για να επιτρέψει σε κάποιον να μείνει στο περιθώριο και ταυτόχρονα να αισθάνεται ασφαλής όταν συνεχίζεται μια τέτοια μάχη. Τα δύο έθνη μας είναι σύμμαχοι σε αυτή τη μάχη και το επόμενο έτος θα είναι ένα σημείο καμπής […] όταν το ουκρανικό θάρρος και η αμερικανική αποφασιστικότητα θα πρέπει να εγγυηθούν το μέλλον της κοινής μας ελευθερίας.
Μετά την ομιλία του, το Κογκρέσο ενέκρινε ένα σχέδιο δαπανών 1,7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων με 45 δισεκατομμύρια δολάρια να πηγαίνουν στην Ουκρανία. Αυτά τα χρήματα υποτίθεται ότι θα χρησιμοποιηθούν για την ουκρανική πολεμική προσπάθεια, αλλά ο Πρόεδρος Μπάιντεν επιμένει ότι δεν έχει καμία πρόθεση να στείλει στρατιωτικά στρατεύματα των ΗΠΑ στην Ουκρανία. Δεν ήταν ο πρώτος Αμερικανός ηγέτης που έδινε μια τέτοια υπόσχεση.
Παραλληλισμοί στην ιστορία
Ακριβώς όπως στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και το Βιετνάμ, δεν είναι ποτέ απλώς μια στρατιωτική υποστήριξη. Ο Πρόεδρος Γουίλσον, ο Πρόεδρος Ρούσβελτ και ο Πρόεδρος Τζόνσον, όλοι υποσχέθηκαν ότι δεν θα έστελναν τους Αμερικανούς σε πόλεμο. Ο Πρόεδρος Γουίλσον δημιούργησε ένα προεκλογικό σύνθημα (σ.σ. για τον αντίπαλό του): «μας κράτησε έξω από τον πόλεμο». Ο Ρούσβελτ δημιούργησε το πρόγραμμα lend-lease, για να εξοπλίσει τους Βρετανούς και αργότερα τους Σοβιετικούς, διατηρώντας ταυτόχρονα την «ουδετερότητα». Οι Πρόεδροι Κένεντι και Τζόνσον έστειλαν στρατιωτική βοήθεια και συμβούλους, για να υποστηρίξουν την κυβέρνηση του Νοτίου Βιετνάμ, μέχρι να στείλουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στρατεύματα μάχης μετά το επεισόδιο στον Κόλπο του Τόνκιν. Παρά τις υποσχέσεις αυτών των πολιτικών, η κατάληξη ήταν ο πόλεμος.
Αν και δεν γνωρίζουμε τα σχέδια των δυτικών κυβερνητικών αξιωματούχων, μπορούμε να αναλύσουμε τα προηγούμενα σχέδια και τις πολιτικές τους: αθετημένες υποσχέσεις, αθετημένες συνθήκες, κυρώσεις και πραξικοπήματα, που δημιούργησαν τη δυσπιστία μεταξύ Ανατολής και Δύσης και προκάλεσαν τις βλαβερές συνέπειες που βλέπουμε σήμερα.
Η δυτική επέκταση στα ανατολικά
Στις 24 Φεβρουαρίου 2022, λίγες ώρες μετά την αρχική εισβολή, ο Πρόεδρος Πούτιν εμφανίστηκε στην τηλεόραση και έδωσε τους λόγους για την εισβολή , δηλώνοντας:
«Αναφέρομαι στην επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, το οποίο μετακινεί τη στρατιωτική του υποδομή όλο και πιο κοντά στα ρωσικά σύνορα. Είναι γεγονός ότι τα τελευταία τριάντα χρόνια προσπαθούμε υπομονετικά να καταλήξουμε σε συμφωνία με τις κορυφαίες χώρες του ΝΑΤΟ […] Σε απάντηση […] αντιμετωπίζαμε πάντοτε είτε κυνική εξαπάτηση και ψέματα, είτε απόπειρες πίεσης και εκβιασμού».
Η επέκταση του ΝΑΤΟ ήταν πάντα μια ανησυχία για τη Ρωσική Ομοσπονδία από την ίδρυσή της το 1991, όταν Αμερικανοί, Βρετανοί, Γάλλοι και Γερμανοί διπλωμάτες υποσχέθηκαν να μην επεκτείνουν το ΝΑΤΟ. Όμως αυτή ήταν μια αθετημένη υπόσχεση, όπως το έθεσε ο Alan Sabrosky, πρώην επικεφαλής στρατηγικών σπουδών για το Πολεμικό Κολέγιο Στρατού των ΗΠΑ:
«Λοιπόν, ήταν κάτι που μπορούσαμε να το κάνουμε. Υπήρχε ένας μεθύστακας ονόματι Γέλτσιν ως πρόεδρος της Ρωσίας, και υπήρχαν ελάχιστα πράγματα τα οποία δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε. Λεηλατήσαμε τη Ρωσία οικονομικά και την λεηλατήσαμε πολιτικά. Ο Γέλτσιν ήταν εντελώς ανίκανος να ανταποκριθεί με αποτελεσματικό τρόπο σε οποιαδήποτε επέκταση του ΝΑΤΟ πέρα από τα σύνορά του. Μπορούσαμε να το κάνουμε, και επομένως το κάναμε».
Ο Μπιλ Κλίντον θα έφερνε χώρες όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία στο ΝΑΤΟ, αθετώντας προηγούμενες υποσχέσεις, αλλά θα αρνιόταν ένα ρωσικό αίτημα για ένταξη στο ΝΑΤΟ το 2000. Ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους επέκτεινε την ένταξη στις χώρες της Βαλτικής και τη Σλοβακία το 2004 και προσπάθησε να προσθέσει την Γεωργία και την Ουκρανία στο μαντρί, το 2008. Ωστόσο η αρχή του πολέμου στην Ουκρανία δεν ήταν αυτή. Ο πόλεμος θα ξεκινούσε το 2014 με την -ενορχηστρωμένη από το ΝΑΤΟ- ανατροπή της ουκρανικής κυβέρνησης.
Γνωστό ως «επανάσταση του Μαϊντάν», αυτό το πραξικόπημα, που υποστηριζόταν από το ΝΑΤΟ, ανέτρεψε τον Ουκρανό πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Γνωρίζουμε ότι το πραξικόπημα υποστηριζόταν από το ΝΑΤΟ λόγω ενός ηχογραφημένου τηλεφωνήματος από τον υπουργό Εξωτερικών της Εσθονίας Urmas Paet προς την επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, Catherine Ashton. Στην κλήση αυτή, ο Εσθονός υπουργός Paet μιλά για κάποια ύποπτα μέλη του νέου κυβερνητικού συνασπισμού, που διέταξαν τις δολοφονίες από ελεύθερους σκοπευτές στην Πλατεία Ανεξαρτησίας, οι οποίοι σκότωσαν διαδηλωτές και αστυνομικούς. Μάλιστα, ο ακτιβιστής του Μαϊντάν, Ivan Bubenchik, ομολόγησε ότι κατά τη διάρκεια της σφαγής, είχε πυροβολήσει Ουκρανούς αστυνομικούς. Μετά από αυτό το πραξικόπημα, η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία και οι αποσχιστές αντάρτες κατέλαβαν το Ντονμπάς από την Ουκρανία, γεγονός που πυροδότησε έναν εμφύλιο πόλεμο που μαίνεται μέχρι σήμερα.
Αυτά τα ύποπτα μέλη ήταν από νεοναζιστικά κόμματα όπως το Azov και το Svoboda, τις ίδιες ομάδες που είχαν οδηγήσει στις βίαιες συγκρούσεις με την αστυνομία. Σε μια τηλεφωνική επικοινωνία της οποίας τα πρακτικά διέρρευσαν το 2014, η υφυπουργός Εξωτερικών Βικτόρια Νούλαντ και ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ουκρανία Τζέφρι Πάιατ συζήτησαν ποιον ευνοούν στη νέα κυβέρνηση της αντιπολίτευσης και συμφώνησαν ότι ο Αντιπρόεδρος (τότε) Μπάιντεν θα πρέπει να τους δώσει ένα «χαϊδεμένο παιδί». Η μεταγραφή της συνομιλίας αναφέρει:
Πάιατ: Επιτρέψτε μου λοιπόν να δουλέψω με τον Klitschko και αν μπορείτε απλά κρατήστε […] Θέλουμε να προσπαθήσουμε να πείσουμε κάποιον με διεθνή προσωπικότητα να βγει εδώ και να βοηθήσει να εκμαιεύσουμε αυτή την εξέλιξη. Το άλλο θέμα είναι κάποιο είδος προσέγγισης με τον Γιανουκόβιτς, αλλά πιθανότατα θα ανασυνταχθούμε αύριο, καθώς θα βλέπουμε το πώς τα πράγματα αρχίζουν να μπαίνουν στη θέση τους.
Νούλαντ: Λοιπόν, σε αυτό το κομμάτι Τζεφ, όταν έγραψα το σημείωμα, ο [σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζέικ] Σάλιβαν ήρθε απευθείας σε εμένα, λέγοντας ότι χρειάζεσαι τον [τότε αντιπρόεδρο των ΗΠΑ Τζο] Μπάιντεν και είπα πιθανώς αύριο για ένα «χαϊδεμένο παιδί» και για να κολλήσουν οι λεπτομέρειες. Λοιπόν, ο Μπάιντεν είναι πρόθυμος.
Στην κλήση, η Nuland και ο Pyatt μίλησαν επίσης για τη συνεργασία με τον Oleh Tyahnybok και το νεοναζιστικό κόμμα του, Svoboda. Τα μέλη αυτού του κόμματος, όπως και τα μέλη του τάγματος Azov, πρωτοστάτησαν για άλλη μια φορά στις επιθέσεις κατά της αστυνομίας. Στην τηλεφωνική κλήση, η Nuland είπε ότι ο Tyahnybok θα ήταν «πρόβλημα», αλλά ότι μέλη του κόμματος Svoboda, όπως ο Oleksandr Sych, θα λάμβαναν θέσεις στο υπουργικό συμβούλιο της νέας κυβέρνησης.
Συμπέρασμα
Μία από τις καλύτερες αναλογίες που προέκυψαν για αυτόν τον πόλεμο ήταν από τον Scott Horton, από το antiwar.com : εάν η ρωσική κυβέρνηση ανέτρεπε την καναδική κυβέρνηση και η -αντιαμερικανική πλέον- κυβέρνηση του Καναδά απειλούσε να διώξει τις αμερικανικές ναυτικές βάσεις από την Αλάσκα και ξεκινούσε έναν πόλεμο κατά των αποσχιστών του Βανκούβερ, οι ΗΠΑ θα σχεδίαζαν μια αλλαγή καθεστώτος εντός λίγων ωρών.
Αυτός ο πόλεμος είναι το άμεσο αποτέλεσμα της επιθετικής αμερικανικής πολιτικής, η οποία εγκατέστησε μια αντιρωσική κυβέρνηση στην Ουκρανία, επέκτεινε μια στρατιωτική συμμαχία στο κατώφλι της Ρωσίας, έδωσε όπλα αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων για την καταπολέμηση των -υποστηριζόμενων από τη Ρωσία- αποσχιστών στο Ντονμπάς, τερματίζοντας τις αντιπυραυλικές συνθήκες και εγκαθιστώντας βάσεις εκτόξευσης πυραύλων στην Πολωνία και τη Ρουμανία, και διεξήγαγε οικονομικό πόλεμο κατά του ρωσικού πληθυσμού μέσω οικονομικών κυρώσεων. Τώρα βλέπουμε τις συνέπειες των ενεργειών της κυβέρνησης των ΗΠΑ.
--------------------------------------------------------------
Άρθρο του John Kennedy, που δημοσιεύτηκε στις 13/1/2023 από το Mises Institute.
Ο John Kennedy είναι απόφοιτος του Hartford Magnet Trinity College Academy. Οικονομολόγοι όπως ο Murray Rothbard, ο Hans-Hermann Hoppe και ο Ludwig von Mises έχουν τραβήξει το ενδιαφέρον του για τα αυστριακά οικονομικά και τον ενέπνευσαν να αρχίσει να γράφει.
Πηγή