Jacob G. Hornberger (Μετάφραση: Nikos Maris)
Aς μην ξεχνάμε την αρχική αποστολή του ΝΑΤΟ: να υπερασπιστεί την Ευρώπη από την πιθανότητα εισβολής από τη Σοβιετική Ένωση, η οποία υπήρξε ο εταίρος και σύμμαχος της Αμερικής και της Βρετανίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά που μετατράπηκε σε επίσημο εχθρό τους στο τέλος του πολέμου. Ωστόσο, η πιθανότητα μιας σοβιετικής εισβολής στην Ευρώπη ήταν πάντοτε μηδαμινή
Η Washington Post δημοσίευσε ένα μακροσκελές άρθρο που καλεί το ΝΑΤΟ να αντιμετωπίσει έναν νέο επίσημο εχθρό - την Κίνα. Το κείμενο είναι γραμμένο από τη Sara Bjerg Moller, επίκουρη καθηγήτρια στη Σχολή Διπλωματίας και Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Seton Hall. Υποστηρίζει ότι 30 χρόνια από τότε που το ΝΑΤΟ απώλεσε τη Σοβιετική Ένωση ως επίσημο εχθρό του, και καθώς πασχίζει να βρει έναν αντικαταστάτη που να δικαιολογεί τη συνέχιση της ύπαρξής του, ο τέλειος αντικαταστάτης θα ήταν η Κίνα.
Έχω μια καλύτερη ιδέα. Ας βγάλουμε το ΝΑΤΟ από τη μιζέρια του και ας το καταργήσουμε.
Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε την αρχική αποστολή του ΝΑΤΟ: να υπερασπιστεί την Ευρώπη από την πιθανότητα εισβολής από τη Σοβιετική Ένωση, η οποία υπήρξε ο εταίρος και σύμμαχος της Αμερικής και της Βρετανίας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά που μετατράπηκε σε επίσημο εχθρό τους στο τέλος του πολέμου.
Ωστόσο, η πιθανότητα μιας σοβιετικής εισβολής στην Ευρώπη ήταν πάντοτε μηδαμινή. Η Σοβιετική Ένωση είχε αποδεκατιστεί από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ιδιαίτερα ως αποτέλεσμα της γερμανικής εισβολής στη χώρα. Παρόλο που η εισβολή τελικά αποκρούστηκε και η Γερμανία ηττήθηκε, οι βιομηχανικές δυνατότητες της Σοβιετικής Ένωσης είχαν καταστραφεί, για να μην αναφέρουμε τα εκατομμύρια των Ρώσων πολιτών που είχαν σκοτωθεί. Το τελευταίο πράγμα που ήθελε η Σοβιετική Ένωση ήταν ένας ακόμη πόλεμος, ειδικά δεδομένου ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες διέθεταν πυρηνικά όπλα και είχαν δείξει την προθυμία τους να τα χρησιμοποιήσουν εναντίον μεγάλων πόλεων (σ.σ. Χιροσίμα και Ναγκασάκι).
Οι υποστηρικτές ενός κράτους εθνικής ασφάλειας στις Ηνωμένες Πολιτείες, ωστόσο, χρειάζονταν έναν νέο επίσημο εχθρό για να αντικαταστήσει τη ναζιστική Γερμανία, ειδικά για να δικαιολογήσουν τη μετατροπή της κυβέρνησης των ΗΠΑ από μια δημοκρατία περιορισμένης διακυβέρνησης, σε ένα κράτος εθνικής ασφάλειας, ένα είδος κρατικής δομής με παντοδύναμες, μη ανακλητές εξουσίες. Η Σοβιετική Ένωση και ο «άθεος κομμουνισμός» ταίριαζαν απόλυτα στο ζητούμενο. Στη συνέχεια, στον αμερικανικό λαό ενσταλάχθηκε η ιδέα ότι υπήρχε μια διεθνής κομμουνιστική συνωμοσία για την κατάληψη των Ηνωμένων Πολιτειών και του υπόλοιπου κόσμου, που είχε ως βάση της στη Μόσχα.
Για να πείσουν τους Αμερικανούς και τους Δυτικοευρωπαίους ότι η Σοβιετική Ένωση αποτελούσε σοβαρή απειλή για αυτούς, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι επεσήμαναν τις μεταπολεμική σοβιετική κατοχή της Ανατολικής Ευρώπης και της Ανατολικής Γερμανίας ως παραδείγματα της κομμουνιστικής επιθετικότητας. Προφανώς ξέχασαν ότι ο Πρόεδρος Φράνκλιν Ρούσβελτ είχε παραδώσει αυτά τα εδάφη στα χέρια του Σοβιετικού ηγέτη Ιωσήφ Στάλιν, τον οποίο ο Φ. Ρούσβελτ (FDR) αποκαλούσε με στοργή «ο θείος μου ο Τζο», στη σύνοδο κορυφής τους εν καιρώ πολέμου στη Γιάλτα. Ήταν στ' αλήθεια περίεργο το γεγονός ότι ο Στάλιν δέχτηκε το δώρο του FDR, ειδικά δεδομένου ότι η Ανατολική Ευρώπη και η Ανατολική Γερμανία θα χρησίμευαν ως φραγμός έναντι μιας νέας γερμανικής εισβολής στη Σοβιετική Ένωση;
Μέσα σε αυτό το ένθερμο αντικομμουνιστικό περιβάλλον δημιουργήθηκε το ΝΑΤΟ. Αλλά το 1989, ο Ψυχρός Πόλεμος έφτασε ξαφνικά και απροσδόκητα στο τέλος του, κάτι που, περιττεύει να πούμε, ότι πανικόβαλλε το κατεστημένο εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Άλλωστε, ο Ψυχρός Πόλεμος ήταν η δικαίωση και για τους δύο αυτούς θεσμούς. Χωρίς Ψυχρό Πόλεμο, θα μπορούσαν και οι δύο να διαλυθούν.
Αντίθετα, το κατεστημένο της εθνικής ασφάλειας απλώς πήγε στη Μέση Ανατολή και άρχισε να τρυπώνει στη φωλιά με τις μέλισσες, κάτι που τελικά προκάλεσε τρομοκρατικά αντίποινα, τα οποία με τη σειρά τους έφεραν τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», μια άλλη εκβιαστική ενέργεια, που κράτησε τις προσόδους του κατεστημένου της εθνικής ασφάλειας σε υψηλό επίπεδο .
Εν τω μεταξύ, μη έχοντας τη διάθεση να αφήσει τη Ρωσία να φύγει ως επίσημος εχθρός του, το ΝΑΤΟ άρχισε να καταβροχθίζει τα πρώην μέλη του Συμφώνου της Βαρσοβίας, με στόχο να τοποθετήσει αμερικανικά στρατεύματα και πυραύλους όλο και πιο κοντά στα σύνορα της Ρωσίας, και με την ελπίδα να προκαλέσει μια αντίδραση, η οποία τελικά προέκυψε στην Ουκρανία.
Όπως υποστηρίζει η Moller, ωστόσο, η Ρωσία δεν αποτελεί πραγματική απειλή για την Ευρώπη και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως σοβαρή δικαιολόγηση για την ύπαρξη του ΝΑΤΟ. Αντίθετα, όπως υποστηρίζει, είναι καιρός να αντικατασταθεί η Ρωσία από την Κίνα, λόγω της ανόδου της Κίνας ως διεθνούς δύναμης. Ο συλλογισμός της είναι η κλασική ιμπεριαλιστική αντίληψη: Εάν ένα έθνος αρχίσει να ευημερεί και να ανέρχεται, είναι καλύτερο να το καταστείλετε προτού γίνει πολύ μεγάλο και ισχυρό.
Τι θα λέγατε να αφήσουμε την Κίνα και τη Ρωσία ήσυχες; Πού είναι το πρόβλημα σ' αυτό; Τι πρόβλημα υπάρχει όταν ευημερούν και τα άλλα έθνη; Το γεγονός είναι πως το ΝΑΤΟ δεν θα έπρεπε ποτέ να είχε ιδρυθεί, εξαρχής. Επιπλέον, το μεγαλύτερο λάθος στην ιστορία των ΗΠΑ ήταν η μετατροπή της ομοσπονδιακής κυβέρνησης σε ένα κράτος εθνικής ασφάλειας. Το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να κάνει τώρα η Αμερική είναι να τερματίσει το ΝΑΤΟ και να αποκαταστήσει στην πατρίδα μας μια δημοκρατία με ένα περιορισμένου εύρους κράτος.
-----------------------------------------------------------
Άρθρο του Jacob Hornberger, που δημοσιεύτηκε από το Mises Institute στις 27 Μαρτίου 2021.
Ο Jacob G. Hornberger είναι ιδρυτής και πρόεδρος του Ιδρύματος The Future of Freedom.