01/22 Tιμοθέου Ἀποστόλου Ἐπισκόπου Ἐφέσου 96 κατά Καρναβαλιστῶν ... (22 Ιανουαρίου)

fShare

Tweet

22 Ιανουαρίου

Tιμοθέου Ἀποστόλου Ἐπισκόπου Ἐφέσου 96 κατά Καρναβαλιστῶν

Ἀναστασίου Πέρσου Ὁσιομάρτυρος 628 κατά Περσῶν Πυρολατρῶν

Β΄ Τιμ. α΄ 3-9 • Μάρκ. ιβ΄ 13-17 

Ὁ Ἀ­πό­στο­λος Τι­μό­θε­ος ὑ­πῆρ­ξε ἐκ­πρό­σω­πος τοῦ Ἀ­πο­στό­λου Παύ­λου καί ἐ­νερ­γη­τι­κό ὄρ­γα­νο τῆς θεί­ας χά­ρι­τος στήν δι­α­ποί­μαν­ση τῶν Ἐκ­κλη­σι­ῶν, γιά τήν δι­όρ­θω­ση τῶν ἠ­θῶν καί τήν δι­α­φύ­λα­ξη τῆς κα­λῆς πα­ρα­θή­κης (Β΄ Τιμ. 1, 14).

Μί­α ἡ­μέ­ρα, κα­θώς οἱ εἰ­δω­λο­λά­τρες τῆς πό­λης ἑ­τοι­μά­ζον­ταν νά τε­λέ­σουν μιά ἀ­πό τίς ἄ­θλι­ες ἑ­ορ­τές τους, πού κα­τέ­λη­γαν σέ ὄρ­για καί φό­νους, ὁ Ἅ­γιος Τι­μό­θε­ος προ­σπά­θη­σε νά τούς λο­γι­κεύ­σει. Ἐ­κεῖ­νοι ὅ­μως, σάν θη­ρί­α ἀ­νή­με­ρα, ρί­χθη­καν πά­νω του καί τόν ξυ­λο­κό­πη­σαν. Οἱ μα­θη­τές του μό­λις κα­τά­φε­ραν νά τόν γλυ­τώ­σουν καί νά τόν με­τα­φέ­ρουν ἡ­μι­θα­νῆ σ’ ἕ­να γει­το­νι­κό ὕ­ψω­μα, ὅ­που με­τά ἀ­πό λί­γο πα­ρέ­δω­σε τήν ψυ­χή του στόν Κύ­ριο.

Τό σῶ­μα τοῦ ἁ­γί­ου Τι­μο­θέ­ου ἐν­τα­φι­ά­σθη­κε ὄ­χι μα­κριά ἀ­πό τόν τά­φο τοῦ ἁ­γί­ου Ἰ­ω­άν­νη καί πο­λύ ἀρ­γό­τε­ρα, τό 356, τά πο­λύ­τι­μα λεί­ψα­νά του με­τα­φέρ­θη­καν ἐν πομ­πῇ στήν Κων­σταν­τι­νού­πο­λη ἀ­πό τόν ἅ­γιο Ἀρ­τέ­μιο [20 Ὀ­κτ.­], μα­ζί μέ ἐ­κεῖ­να τῶν εὐ­αγ­γε­λι­στῶν Ἄν­δρε­α καί Λου­κᾶ, γιά νά ἀ­πο­τε­θοῦν στόν Να­ό τῶν Ἁ­γίων Ἀ­πο­στό­λων. Ἐ­πι­τέ­λε­σαν ἐ­κεῖ πολ­λά θαύ­μα­τα, ἕ­ως ὅ­του τά ἅρ­πα­ξαν οἱ Λα­τί­νοι Σταυ­ρο­φό­ροι κα­τά τήν λε­η­λα­σί­α τῆς Πό­λης, τό 1204.

 Ὁ ἔνδοξος μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ἀναστάσιος κάποια μέρα καθώς πήγαινε νά προσευχηθεῖ στόν Ναό τῆς Ἁγίας Εὐ­φη­μίας, εἶδε μάγους νά ἐπιδίδονται σέ ζωροαστρικές τελετές. Τούς ἐπιτίμησε μέ αὐστηρότητα, λέγοντάς τους ὅτι, ὄντας περ­σικῆς καταγωγῆς καί γιός μάγου, εἶχε παλαιότερα ἐξα­πα­τηθεῖ καί ὁ ἴδιος ἀπό τίς μηχανεύσεις τῶν δαιμόνων καί ὅτι βρῆκε τό ἀληθινό φῶς καί ἔγινε χριστιανός. Τόν συνέ­λαβαν στρατιῶτες καί τόν ὁδήγησαν στό παλάτι τοῦ ἐπάρχου (μαρσαβανᾶ). Καθώς ὁ Ἀναστάσιος ἐπανέλαβε στόν ἔπαρχο τήν ὁμολογία τῆς πίστεώς του, καί παρέμενε ἀκλό­νη­τος καί ἀ­τά­ραχος στίς κολακεῖες καί στίς ἀπειλές, τόν ἔδεσαν μέ ἁλυ­σίδες καί τόν ἀνάγκασαν νά μεταφέρει πέτρες στό φρούριο. Κά­ποιοι Πέρσες τῆς περιοχῆς του, θεωρώντας ὅτι ἡ διαγωγή του ἦ­ταν ἐπονείδιστη γιά τό γένος τους, πῆγαν στήν φυλακή καί προσπάθησαν νά τόν πείσουν νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του. Ὁ ἅγιος χωρίς δισταγμό ἀπέκρουσε τά διαβήματά τους, ἀλλά ἐκεῖ­νοι ἔρχονταν κάθε ἡμέρα καί τόν ἔβριζαν, τόν χτυποῦσαν, ἔσκιζαν τά ροῦχα του, τοῦ ξερρίζωναν τά γένια, ἀποκαλώντας τόν τρελλό καί ἐξωμότη. Ὁ Ἀναστάσιος ὑπέμενε χαρούμενος.

Μετά ἀπό πολλά καί φρικτά βασανιστήρια, τόν στραγ­γά­λι­­σαν καί κατόπιν τόν ἀποκεφάλισαν.